کتاب : «امیرالمؤمنین علی علیه السلام و عصر ظهور»

 

عظمت جهان هستى

پيشوايان بزرگوار مكتب وحى علیهم السلام كه شاهد خلقت بوده و آگاه از عظمت‏ جهان هستى هستند، آسمان‏ ها و فضاهاى دور را آنچنان گسترده مى ‏دانند، و كرات آسمانى را آنقدر زياد مى ‏بينند كه انسان در برابر عظمت جهان هستى‏ بهت‏ زده مى‏ شود.
پيشوايان مكتب ما در موارد گوناگون، شيعيان و دوستان خود را - در زمانى ‏كه تلسكوب و دستگاه ‏هاى جديد در كار نبوده - از فضاهاى  دور، از تعداد بسيار زياد خورشيدها و ماه‏ ها، از فراوانى ستاره‏ ها و كرات آسمانى آگاه‏ نموده ‏اند كه انسان را شگفت ‏زده نموده و به تعجّب در مى ‏آورد.
ما در اينجا براى آشنا شدن با عظمت جهان هستى، نمونه ‏اى از رواياتى كه‏ ائمّه اطهار علیهم السلام براى پيروان مكتب وحى بيان نموده ‏اند مى‏ آوريم تا براى ‏خوانندگان محترم آشكار شود كه با سفينه‏ هاى  فضايى كنونى هيچ گونه امكان ‏پرواز به سوى كهكشان‏ ها وجود ندارد و سفرهاى فضايى در عصر پيشرفته ‏ظهور نياز به وسايلى دارد كه مناسب عصر ظهور است.
اكنون به اين روايت كه نمونه ‏اى از فرموده‏ هاى آن بزرگواران درباره‏ عظمت جهان آفرينش است توجّه كنيد:
مردى از حضرت اميرالمؤمنين على علیه السلام پرسيد:
گفت: فاصله بين مشرق و مغرب چند است؟
فرمود: به قدر مسير يكروز شمس؟
گفت: عمر دنيا چقدر است؟
فرمود: گفته شده هفت هزار سال، ولى «تحديدى» نيست.
گفت: تا چند عرش او بر آب درنگ داشت قبل از اين كه آسمان و زمين راخلق كند؟
فرمود: آيا حساب را نيكو مى ‏دانى؟ گفت بلى!
فرمود: شايد، نيكو ندانى؟
گفت: بلى حساب نيكو مى ‏دانم.
فرمود: پس آيا مى‏ فهمى كه اگر آن قدر خردل در زمين ريخته شود كه تمام ‏هوا را «پر» نموده ما بين زمين و آسمان را پر كند سپس اذن بتو داده شود كه (با وجود ضعفت) آن را دانه دانه به مقدار فاصله مشرق تا مغرب حمل كنى ودر عمر تو تمديد شود و قوّه و توانايى به تو عطا شود تا آن را حمل كنى واحصاء كنى هر آينه اين آسان ‏تر است از احصاء عدد ساليان درازى كه عرش او بر آب بوده قبل از اين كه آسمان و زمين را خلق كند و من براى تو فقط پاره ‏اى ‏از عشر عشر از يك جزء از يكصد هزار جزء، را وصف كردم و استغفار مى‏ كنم‏ از تقليل تحديدم. آن مرد سرى تكان داده و شهادتين را اداء كرد.
الله اكبر «جلّ العلم، جلّ القرآن، جلّ الامام»، عظمت حساب و رياضيات رادر نظر امام علیه السلام بنگريد. عدد زنده انتخاب مى‏ كند، براى توجّه به حساب‏ عددهاى زنده ‏اى است مانند عدد امواج درياها و بحور و عدد ليالى و دهور. عدد گياه و شجر، عدد مو و كرك، شعر و وبر، عدد سنگ و كلوخ، حجر و مدر،عدد گردش چشم، عدد تنفس صبح، عدد وزش باد در بيابان و هامون وصخور «لا اله إلاّ الله عدد الليالى والدهور، عدد امواج البحور، عدد ما يجمعون، عدد لمح العيون، عدد تنفس الصبح اذا اسفر، والليل اذا ادبر، وعدد رياح البرارى والصخور، عدد اليوم الى يوم نفخ الصّور.»
عدد كواكب از اين قبيل است كه بيننده را هاج و واج مى‏ كند كه بايد هزاران ‏ديده به عاريه بگيرد و با هزاران اسلحه چشم خود را مسلح كند تا با هزاران ‏ديده به رخ آسمان و جهان بنگرد كه رقيم الهى است.(1)
پس از قرن ‏ها كه امير عوالم هستى حضرت اميرالمؤمنين على علیه السلام از عظمت‏ جهان هستى پرده برداشتند دانشمندان عصر غيبت، از عظمت عالم وگستردگى آسمان ها و كهكشان‏ ها آگاه شدند. آن ‏ها در اين باره مى ‏گويند:
ما نمى ‏توانيم فاصله‏ ها و مقياس‏ هاى فضايى را با متر يا كيلومتر بسنجيم. زيرا، به عنوان مثال، اندازه ‏گيرى فاصله ميان لندن و توكيو با سانتى ‏متر بسيار احمقانه است! از اين رو، براى فاصله‏ هاى فضايى مقياس جديدى به وجود آمده كه سال نورى ناميده مى ‏شود و براى سنجش و اندازه ‏گيرى ابعاد وفاصله‏ هاى فضايى به كار مى ‏رود.
سال نورى، فاصله ‏اى است كه نور، در مدّت يك سال زمينى طى مى‏ كند. نور، در هر ثانيه، 300 هزار كيلومتر راه مى ‏پيمايد. بنابراين، در هر سال زمينى، فاصله ‏اى برابر با 9654 ميليارد كيلومتر را طى مى ‏كند. اين است مقياس سال ‏نورى.
در اينجا مثال ديگرى مى‏ زنيم كه نشان مى ‏دهد سنجش فاصله‏ هاى  فضايى ‏با سال نورى، تا چه اندازه آسان ‏تر از سنجش آن با كيلومتر است.
در كهكشان خود ما، نزديكترين ستاره به زمين، ستاره آلفا قنطورس است ‏كه اندكى بيش از 4 سال نورى با آن فاصله دارد. يك سفينه فضايى كه بتواند درهر ساعت 40 هزار كيلومتر راه بپيمايد، بايد 120 هزار سال در راه باشد، تا به ‏آن برسد!
تصوّر اين ارقام و فاصله‏ ها، دشوار است. تمام طول تاريخ زندگى انسان، به‏ اندازه ‏اى نيست كه در آن، يك بار، بتوان به نزديك ‏ترين ستاره سفر كرد! زمين ‏ما، در اين جهان، مانند دانه كوچك شنى است در صحراى كبير آفريقا.(2)

---

(1) آفرينش آسمان و زمين در نهج البلاغة: 190.

(2) شگفتى  ‏هاى كاوش جهان: 231.