چند نکته

در اشتباه بودن راه سقیفه

1- روایت : «یا علی لایعرفني الاّ الله وأنت» دلالت می کند که ابوبکر و عمر آن حضرت را نمی شناختند پس چگونه ادّعای خلافت داشتند کسی باید خلیفه و جانشین آن حضرت باشد که آن بزرگوار را بشناسد.

2- روز عید غدیر با تعیین جانشینی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام دین کامل شد زیرا مردم می توانستند پس از پیغمبر اکرم صلّی الله علیه وآله دین را از خلیفۀ آن حضرت بیاموزند و اگر اهل سنّت می گویند در روز غدیر تعیین وصایت امیرالمؤمنین علیه السلام نبوده و ولی به معنای دوستی است، به صرف دوستی آن حضرت و نه پذیرفتن خلافت و وصایت حضرت، چطور دین کامل شده است.

3- اگر ابوبکر و عمر خود را در همۀ ابعاد شخصیتی پیغمبر اکرم خلیفه آن حضرت می دانستند پس چرا هیچگاه ادّعای علم و یقین و ... سایر صفات پیامبر را نکردند و فقط در حکومت بر مردم خود را خلیفه پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله می دانستند! بنابراین از سایر جهات، پیغمبر اکرم صلّی الله علیه وآله خلیفه ای نداشتند! پس خلافت امیرالمؤمنین علیه السلام ثابت می شود که در همۀ ابعاد شخصیّت رسول خدا صلّی الله علیه وآله همچون آن حضرت بوده اند.

4- اشکال دیگر این است که پذیرفتن مسلمانان خلیفه بودن ابوبکر وعمر را به معنای پذیرفتن اسلام ناقص است زیرا خلیفۀ آن حضرت بنابر عقیدۀ آنان فقط در یک جهت خلیفۀ رسول خدا صلی الله علیه وآله بوده است!