اصحاب آن حضرت (پرچم) 2

ابن قولويه ؛ در كتاب «كامل الزيارات» از امام صادق عليه السلام نقل كرده است كه فرمود :

گويا قائم (صلوات الله عليه) را در نجف مى‌ بينم كه زرۀ رسول خدا صلّى الله عليه وآله را پوشيده است، آن را تكانى مى‌ دهد در اطرافش دور مى‌ زند و با پارچه‌اى ديبا آن را بپوشاند، بر اسبى سياه كه پيشانى آن سفيد رنگ است سوار مى‌شود، و با آن حركت می كند، اهالى هر شهرى او را مى‌ بينند كه با آن ها و در شهر آن ها است، پرچم رسول خدا صلّى الله عليه وآله را كه پايۀ آن از پايه‌ هاى عرش الهى و بقيۀ آن از نصرت الهى است باز مى‌ كند، هرگز با آن پرچم به چيزى هجوم نياورد مگر آنكه خداوند آن را نابود سازد.
فإذا هزّها لم يبق مؤمن إلّا صار قلبه كزبر الحديد ويعطى المؤمن قوّة أربعين رجلاً، ولايبقى مؤمن إلّا دخلت عليه تلک الفرحة في قبره، وذلک حين يتزاورون في قبورهم ويتباشرون بقيام القائم، فينحطّ عليه ثلاثة عشر ألف مَلَک وثلاثمائة وثلاثة عشر ملكاً.
هنگامى كه پرچم را به اهتزاز درآورد هر مؤمنى قلبش چون پاره‌ هاى آهن با صلابت گردد و نيروى چهل مرد پيدا كند، مؤمنانى كه از دنيا رفته‌ اند شادى و خوشحالى ظهور در آن عالم به آن ها وارد شود، آن ها به ملاقات يكديگر روند و قيام قائم عليه السلام را به هم بشارت دهند. در آن هنگام سيزده هزار و سيصد و سيزده فرشته از آسمان فرود آيند.
راوى گويد: عرض كردم: اين تعداد زياد همه از فرشتگان هستند؟
فرمود: بلى، فرشتگانى كه با نوح بودند وقتى سوار كشتى شد. فرشتگانى كه با ابراهيم بودند وقتى او را در ميان آتش افكندند، فرشتگانى كه با موسى بودند وقتى دريا را براى بنى اسرائيل شكافت، فرشتگانى كه با عيسى بودند وقتى خداوند او را به آسمان بالا برد، چهار هزار فرشته‌ اى كه با پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله بودند و علامت و نشان داشتند، و هزار فرشته‌ اى كه صف مى‌ كشيدند، وسيصد و سيزده فرشته‌ اى كه در جنگ بدر به يارى او آمدند، و چهار هزار فرشته‌ اى كه براى يارى امام حسين عليه السلام فرود آمدند و خواستند كه با دشمنان آن حضرت نبرد كنند، سيدالشهداء اجازه جنگيدن به آن ها نداد و آن ها كنار قبر شريف آن حضرت آشفته و غبار آلوده ماندند و تا قيامت بر او گريه مى‌ كنند، و رئيس آن ها فرشته‌ اى بنام منصور است.
هر زائرى كه به زيارت امام حسين عليه السلام رود به استقبال و پيشواز او آيند و به او خوش‌ آمد گويند، و چون زائر مى‌ خواهد وداع كند او را بدرقه كنند، و اگر بيمار شود از او عيادت كنند، و اگر بميرد بر جنازه‌ اش نماز خوانند، و بعد از مرگ او برايش طلب آمرزش كنند، و همه اين فرشتگان در زمين مانده‌اند و منتظر قيام حضرت قائم صلوات الله عليه هستند تا هنگام خروج آن حضرت به يارى او شتابند.(1)
 

---

(1) قطره‌ اى از درياى فضائل اهل بيت عليهم السلام: 1 /  776 به نقل از كامل الزيارات: 233 باب 41، بحار الأنوار: 52 / 328 ح 48، و اين روايت را (با كمى اختلاف) در كتاب كمال الدين: 671 ح 22، غيبة نعمانى: 309 ح4، دلائل الإمامة: 457 ح 41، و قسمتى از آن در اثبات الهداة: 3 / 530 ح 455 نقل شده است.