«صحیفۀ مهدیه» کتابی است که مؤلف آن حجت الاسلام والمسلمین سیدمرتضی مجتهدی سیستانی است و مؤسسۀ اسلامی ترجمه آن را به فارسی ترجمه کرده است.
این کتاب برای نهمین بار در اسفندماه ۸۷ از سوی نشر الماس منتشر شده است.
این کتاب مجموعه‌ای است از نمازها و ادعیه و زیارت‌هایی که از ناحیۀ مقدّسۀ حضرت صاحب‌الزمان ارواحنا فداه به دست ما رسیده و یا در مورد حضرت بقیه الله حجت ابن الحسن العسکری ـ که برترین درود و سلام بر او و اجداد گرامی‌اش باشد ـ یعنی صاحب ولایت و فرمانروایی بر همگان ـ نقل شده است.
نویسندۀ کتاب خود در ابتدا این گونه متذکر می‌شود که: «مؤلف، در گردآوری دعاها و زیارت‌ها و … که در کتب معتبر آمده و به دستش رسیده سعی داشته است و ادعا ندارد که این مجموعۀ کاملی از همۀ دعاها و … باشد. زیرا عصر غیبت و دوری ما از حضرت حجت ارواحنا فداه باعث شده بسیاری از دعاهای صادر شده از ناحیۀ مقدسه از دسترس ما دور بماند. همانند بسیاری از نمازها و اذکار، چون با کمال تأسف در عصر غیبت به خاطر دوری و نیز غفلت ما از ساحت شریف امام ارواحنا فداه، بسیاری از آن چه که از ناحیۀ مقدسه صادر شده است را نمی‌یابیم»
زیبایی که در این اثر می‌توان مشاهده نمود، مقدمۀ مفصل نویسندۀ گرامی است که قریب به ۱۰۰ صفحه و در بردارنده مهمترین مطالب علمی ـ اخلاقی ـ تاریخی و روایی پیرامون مسائلی هم چون؛ تشویق دعا از نظر عقل و نقل، آداب دعا، شرایط، موجبات استجابت، دعا برای ظهور حضرت حجت (ارواحنا فداه)، تشکیل مجالس دعا برای حضرتش، نصایح و تجارب بزرگان پیرامون دعا، انتظار و … دیگر مواردی هم چون عظمت امام عصر(ارواحنا فداه) در کلمات اهل بیت(علیهم السلام) می‌باشد.
البته زیباتر آن که مؤلف به این مقدمۀ جامع و در عین حال مفید و مختصر بسنده ننموده و متناسب با هر بخش و گاه همراه با بیان هر دعا، به معرفی، تبیین و یا ذکر معجزات و تشرفات و عنایات مربوط به آن نیز پرداخته است.
از روایات هم در می‌یابیم که همه به دعا محتاج‌اند، خواه به بلا مبتلا شده باشند و خواه نشده باشند.
فایدۀ دعا، یا رفع بلایی است که وارد شده و یا بدی‌ای که به آدمی رسیده است، یا به دست آوردن نفع و فایده‌ای است که دلخواه می‌باشد ما یا پایدار کردن و دوام و جلوگیری از زوال خیری است که موجود می‌باشد. ائمه(علیهم السلام ) دعا را «سلاح» نامیده‌اند. زیرا سلاح وسیله‌ای است که سودبخش و برطرف کنندۀ زیان است. هم چنین، دعا را «تُرس» نامیده‌اند و تُرس سپری است که با آن از سختی‌ها جلوگیری به عمل می‌آید.
رسول خدا(صلی الله علیه وآله) فرمود:
ألا ادلکم علی سلاح ینجیکم من اعدائکم و یدرأ رزقکم؟ قالوا: بلی یا رسول الله، قال: تدعون ربکم باللیل و النهار فإن سلاح المومن الدعاء. «الکافی: ۲/ ۴۶۸»؛
می‌خواهید شما را به سلاحی راهنمایی کنم تا او شما را از دشمنان‌تان نجات دهد و روزی‌هایتان را بسیار نماید؟ گفتند: بلی ای رسول خدا. فرمود: پروردگارتان را هر در روز و شب بخوانید؛ زیرا که دعا، اسلحه مومن است.
امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرمود:
الدعا ترس المومن، و متی تکثر فرع الباب یفتح لک. «الکافی: ۲/ ۴۶۸»؛
دعا سپر مومن است، و وقتی کوبیدن در زیاد شود، در برایت باز می‌شود.»
نویسندۀ در آداب دعا به نقل از کتاب «المختار من کلمات الامام المهدی (عجل الله فرجه)» می‌گوید: همانا دعا، برداشتن همۀ اختیارات از خود و تسلیم همۀ امور باطنی و ظاهری به خدای قادر متعال است. حال اگر شرط دعا را بجا نیاورد، نباید منتظر اجابت آن باشد؛ همانا خداوند پنهان و آشکارا می‌داند، پس شاید خدا را به چیزی می‌خوانید که خداوند از پنهان شما خلاف آن را می‌داند.
«اگر خدا ما را به دعا امر نمی‌کرد و ما خدا را با اخلاص می‌خواندیم، خداوند با اجابت خود به ما تفضل می‌کرد. پس حالا که امر به دعا نموده است و ضامن شده است استجابت دعای کسی را که با شرایط آن خدا را بخواند، چگونه خواهد بود؟»
هم چنین در مقدمۀ این کتاب شریف آمده است: «سید بن طاووس(رحمه الله) پس از بیان ثواب دعا برای برادران دینی، می‌گوید: در جایی که دعا کردن برای برادران دینی این قدر ارزش و ثواب داشته باشد؛ پس دعا کردن برای سلطانی که سبب خلقت ما است و اعتقاد داریم اگر او نبود، خداوند نیز وجود ما را نمی‌آفرید، بسیار بالاتر و به مراتب باارزش‌تر است.
… زنهار، زنهار! از این که خودت یا هر یک از مخلوقات را در مرحلۀ دوست داشتن و دعا کردن، بر آن عزیز، مقدم و پیش بداری! قلب و زبانت را هنگام دعا بر آن سرور ارجمند و بزرگ منش، با یکدیگر هماهنگ کن. مبادا خیال کنی این سفارشاتی که می‌کنم، به دلیل احتیاج آن حضرت به توست، هرگز! اگر چنین باوری داشتی بدان که اعتقاد و ولایت تو بیمار است.»
نگارنده در مقدمۀ کتاب، با بیان اعتیاد اجتماعی به غیبت و این که عامۀ مردم گویا معتاد غیبت و دوری حضرتش شده و آن را یک امر طبیعی و لا محاله می‌دانند، به مذمت این حالت پرداخته و در ابتدای بحثی با عنوان «انتظار»، این گونه می‌نویسند:
«ترک اعتیاد اجتماعی و رها شدن از قید و بند غفلت از ظهور حضرت بقیة الله ارواحنا فداه انسان را به برترین و با فضیلت‌ترین مقامات می‌رساند و در پرتو انتظار ظهور امام عصر(عجل الله فرجه) نه تنها از قید و بند غفلت از آن حضرت رها می‌شود، بلکه غیبت برای او به منزلۀ مشاهده می‌شود.»
نویسنده پس از بیان مقدمه، ادعیه و اذکار و اوراد وارده را در ۱۲ بخش آورده است:
بخش اول: نمازها، بخش دوم: دعاهای قنوت، بخش سوم: ادعیۀ بعد از نمازها، بخش چهارم: دعاهای ایام هفته، بخش پنجم: دعاهای هر ماه، بخش ششم: دعاهایی که مخصوص روز معینی از ایام هفته نیست، بخش هفتم: توسل به حضرت بقیة الله(عجل الله تعالی فرجه)، بخش هشتم: عریضه‌ها، بخش نهم: استخاره‌ها، بخش دهم: دعاهایی که حضرت بقیة الله ارواحنا فداه از پدران بزرگوار خود نقل فرموده‌اند، بخش یازدهم: زیارت‌ها، بخش دوازدهم: زیارات نواب امام عصر(عجل الله فرجه) و بعضی از دعاهایی که اصحاب آن حضرت نقل نموده‌اند.
نکتۀ جالب و درخور توجه آن که نگارنده پس از پایان این مجموعه، بحثی را به عنوان خاتمۀ کتاب یا ملحقات آورده که در آن، به بررسی بعضی از عباراتی که مورد توجه حضرت بقیة الله ارواحنا فداه می‌باشند پرداخته است.
نماز شب، زیارت عاشورا، زیارت جامعۀ کبیره، زیارت امین الله و زیارت وارث، عباداتی می‌باشند که نویسنده با بیان احادیث و روایات مربوط به هر کدام، آنها را مؤثر در تعجیل در فرج، توجه بیشتر حضرت(ارواحنا فداه) و یا سفارش شده از سوی ایشان می‌داند و در توسل به آن حضرت بسیار مؤثر و مفید می‌داند.
منبع : وبسایت بسیج دانشجویی دانشگاه تربیت مدرس
-----------------------------------------------------
لازم به ذکر است اکنون کتاب «صحيفهٔ مهديه» با ترجمهٔ تمامي دعاها و زيارات و...
به چاپ هجدهم رسيده است.
براي مطالعه و دانلود کتاب «صحيفهٔ مهديه» در بخش کتابخانه پايگاه