تمركز فكر، بر قدرت انديشه مى ‏افزايد

   كسى كه به فكر و انديشه مى‏ پردازد، بايد خاطرى آسوده و ذهنى آرام داشته ‏باشد؛ زيرا تشويش خاطر، مانع تمركز است و آن گاه كه انديشه متمركز نشود،از قدرت آن كاسته مى‏ شود.

   براى ايجاد تمركز فكر،  بايد در محيط آرام و با خاطر آسوده به تمركز فكر بپردازيد. محيط هائى كه فكر را به اين سو و آن سو متوجّه مى‏ كند و همچنين در مواقع هيجان و آشفتگى روحى، نمى‏ توان فكر را كاملاً كنترل نموده و متمركز ساخت.

   اگر قدرت بر تمركز فكر پيدا كنيد، از انديشه ‏اى قوى و قدرتمند برخوردار مى‏ شويد؛ زيرا بدون شكّ تمركز، قدرت فكر را چندين برابر مى ‏كند و به‏ همين جهت از عظمت والائى برخوردار است. بايد راه تمركز فكرى را آموخت و موانع آن را برطرف ساخت.

   از آنجا كه تمركز فكر از حالات روحىِ انسان سرچشمه مى‏ گيرد، براى ‏بدست آوردن آن و براى اين كه قدرت داشته باشيم با سرعت، به تمركز فكرى ‏دست يابيم، بايد به تمرين بپردازيم تا با مرور زمان، اين قدرت در ما ايجاد شود.

   در صورتى كه قدرت به تمركز فكر پيدا كنيد و از آن استفاده نمائيد، راه‏ رسيدن به نبوغ براى شما باز مى‏ شود. بسيارى از دانشمندان و محصلين، به‏ حال «نوابغ» غبطه مى‏ خورند و يا حسادت مى ‏ورزند و از اين كه خود را در حدّ نبوغ نمى‏ بينند، ناراحتند و حال آن كه برخى از نويسندگان معتقدند:

   «تنها تفاوت بين انديشه يك نابغه با انديشه يك فرد عادى، در اين است كه ‏فرد نابغه بخش بيشترى از ذهن خود را به طريقى خاص، مورد استفاده قرار مى ‏دهد. شما هم قادريد بخش بيشترى از ذهن خود را به طريقى خاص، مورد استفاده قرار دهيد».(21)

   برخى گمان مى‏ كنند افراد نابغه از كودكى از هوشى سرشار، و حافظه‏ اى ‏غير عادّى برخوردار بوده ‏اند؛ ولى اين پندار صحيح نيست؛ زيرا بسيارى از نوابغ تا بزرگسالى از نبوغ آنان خبرى نبوده است. حتى برخى از آنها از نظرمربيان و يا به عقيده پدر و مادرشان، كودكانى ابله بوده ‏اند. «اينشتين» كه درجامعه خود به عنوان يك نابغه شناخته شده، يكى از آنان است.

   اصولاً دسته‏ اى از نوابغ، نبوغ خود را در سالهاى آخر عمرشان هويدا مى‏ سازند.(22) گرچه عدّه ‏اى از نوابغ، از كودكى علائم نبوغ در آنان جلوه ‏گر است، ولى اين دليل بر آن نيست كه در همه نوابغ نشانه نبوغ، از كودكى آشكار مى ‏باشد؛ زيرا همان گونه كه گفتيم، ممكن است انسان با به كارگيرى نيروهاى‏ مغزى، از ويژگي هاى فوق ‏العاده برخوردار شده و داراى شخصيتى جديد واستثنايى شود.

   تمركز فكر راهى مؤثّر براى به كارگيرى نيروهاى مغزى و استفاده بيشتر از قدرت ‏فكر است. فكر و تمركز آن، آن قدر اهميت دارد كه ما هنوز يكى از هزارها رازآن را بدست نياورده ‏ايم. تجسّم بخشيدن به افكار و ايجاد موجودات‏ انديشه ‏اى! از مسائل ناشناخته فكر است.

   همان گونه كه حقيقت روح براى ما ناشناخته است، حقيقت فكر و انديشه ‏نيز براى ما مجهول است. زيرا روشن است كه انديشه، از روح انسان سرچشمه مى ‏گيرد؛ چون انسانى كه روح خود را از دست داده، قادر به تفكّر وانديشه نيست؛ پس اين روح است كه فكر از او تراوش مى‏ كند و مغز وسيله ‏اى ‏است كه روح به وسيله آن، فكر و انديشه انسان را ظاهر مى‏ كند. همان گونه كه ‏چشم وسيله‏ اى است براى روح كه انسان به وسيله تسلّط روح با چشم اشياء را مى ‏بيند.

---

21) نيروهاى شگرف مغز: 119.  

22) تقويت و تمركز فكر: 132.