2 - پرهيز از پرخورى

   براى تصحيح فكر و قدرت بر تأمّل، خوددارى از پرخورى ضرورى ‏است؛ زيرا خوردن و آشاميدن اگر از حدّ اعتدال خارج باشد، در فساد فكر وانديشه، اثرى مهم دارد. آسايش و آرامش فكرى در ارتباط با آسايش جسمى ‏است و در صورتى فكر راحت است كه احساس پرخورى و سنگينى نشود. در اين هنگام ذهن آرام و از طغيان افكار زشت، و هجوم انديشه‏ هاى شيطانى ‏محفوظ خواهد بود.

   حضرت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام مى‏ فرمايند:

مَنِ اقْتَصَرَ في اَكْلِهِ كَثُرَتْ صِحَّتُهُ وَصَلُحَتْ فِكْرَتَهُ.(19)

كسى كه در خوردن به قدر لازم اكتفا كند، صحّت جسمى او بيشتر مى‏ شود وفكرش اصلاح مى‏ گردد.

   بر اثر پرخورى، بخارات بدن بيشتر شده و به سوى مغز روان مى‏ شود و برقدرت نفوذ شياطين مى‏ افزايد؛ به اين جهت افكار فاسد و وسوسه هاى ‏شيطانى زياد مى‏ شود. بر اثر پرهيز از پرخورى، بخارات بدن كمتر شده و راه‏ براى نفوذ شيطان كمتر مى‏ شود و كيف نفسانى تقليل مى‏ يابد. از اين رو حديث ‏نفس و وسواس كمتر شده و فكر اصلاح مى‏ شود.

---

19) شرح غررالحكم: 372/5.