فضیلت تسبیحی که از تربت مقدّس

امام حسین علیه السلام باشد

شیخ مفید قدّس سرّه در کتاب مزارش از عبد الله بن ابراهیم بن محمّد ثقفی، از پدرش، و او از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که فرمود:

تسبیح حضرت فاطمه علیها السلام از رشته های تابیده شده پشم بود که بر آن به عدد تکبیرها گره زده شده بود، آن را در دست می گردانید و تکبیر و تسبیح می گفت تا آنکه حضرت حمزه علیه السلام به شهادت رسید، آنگاه از خاک قبر او تسبیح ساختند، مردم نیز از خاک قبر آن حضرت گرفته و تسبیح درست کردند.
هنگامی که امام حسین علیه السلام ـ خدا بر عذاب قاتلش لحظه لحظه بیفزاید ـ به شهادت رسیدند این امر به سوی آن حضرت عدول کرد و تربت آن حضرت را جایگزین خاک قبر حضرت حمزه علیه السلام نمودند به خاطر فضیلت و برتری و مزیّتی که در آن است.

و از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمودند:

کسی که دانه های تربت را بگرداند و با هر دانه یک مرتبه استغفار گوید، هفتاد مرتبه برای او نوشته شود، و اگر تسبیح را در دست خود نگهدارد و با آن ذکر نگوید در هر دانه ای از آن ها که می گرداند هفت مرتبه برایش نوشته شود.

ابوالقاسم محمّد بن علی از حضرت علی بن موسی الرضا علیهما السلام روایت کرده است که فرمودند:

کسی که دانه های تربت را بگرداند و بگوید:

سُبْحٰانَ اللَّه وَالْحَمْدُ للَّهِ وَلٰا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ أَكْبَرُ
پاک و منزّه است خدا، ستایش سزاوار اوست، و معبودی جز خدا نیست و خداوند بزرگتر است

با هر دانه ای از آن شش هزار حسنه برایش نوشته شود و شش هزار گناه از او محو شود و شش هزار درجه او را بالا برند ، و مثل آن برایش از شفاعت ثابت گردانند.

در کتاب حسن بن محبوب است که از امام صادق علیه السلام پیرامون تربت قبر حضرت حمزه و قبر امام حسین علیه السلام و برتری هر یک نسبت به دیگری سؤال شد، امام علیه السلام فرمودند:

تسبیحی که از خاک قبر امام حسین علیه السلام باشد در دست شخص تسبیح می گوید بدون اینکه شخص تسبیح گوید.

و گفت: امام صادق علیه السلام را دیدم در دست مبارکش تسبیحی از تربت امام حسین علیه السلام بود، در مورد آن سؤال کردند، امام علیه السلام فرمودند:

این پرفایده تر است بر من، یا فرمود: سبک تر است بر من.

و روایت شده است که:

حورالعین وقتی می بینند یکی از ملائکه برای امری به زمین فرود می آید از او می خواهند که تسبیح و تربت قبر امام حسین علیه السلام هدیه آورند.(1)

---

(1) مزار شیخ مفید: ص150، بحارالانوار: 101 / 133 ح 66.