تشکیل سقیفه

بر خلافت دستور خداوند بود

بدون شكّ و ترديد طبق روايات بسيارى كه نه تنها شيعه بلكه ‏اهل سنّت نيز آن ها را در كتاب‏ هاى خود آورده اند دلالت بر خلافت ‏حضرت اميرالمؤمنين‏ علیه السلام دارند مانند حديث غدير و منزلت و احاديث ديگر.

   با توجّه به اين گونه روايات كه آن بزرگوار به عنوان امامت و خلافت انتخاب و اختيار شده ‏اند، كنار زدن آن بزرگوار و انتخاب‏ كردن ديگران را به جاى آن حضرت، مخالفت صريح با دستور خداوند و رسول اكرم‏ صلّی الله علیه وآله است، زيرا خداوند متعال در قرآن كريم‏ صريحاً آن را نفى نموده و از آن به عنوان ضلالت و گمراهى آشكار تعبير مى‏ كند آنجا كه مى ‏فرمايد:

«وما كان لمؤمن ولامؤمنة إذا قضى الله ورسوله امراً أن‏ يكون لهم الخيرة من أمرهم، ومن يعص الله ورسوله فقد ضلّ ضلالاً مبيناً».(1)

و هیچ مرد و زن مؤمنی را نرسد هنگامی که خدا و پیامبرش کاری را حکم کنند برای آنان در کار خودشان اختیار باشد؛ و هرکس خدا و پیامبرش را نافرمانی کند یقیناً به صورتی آشکار گمراه شده است.

بنابراين پس از آنكه پيغمبر اكرم‏ صلّی الله علیه وآله بارها و بارها از صدر رسالت ‏تا پايان آن، امامت و خلافت اميرالمؤمنين‏ علیه السلام را تعيين و تأكيد كرده ‏اند و آن را دستور و فرمان الهى معرّفى نموده‏ اند، چگونه گروهی‏ اندك مى‏ توانند با انتخاب و اختيار خداوند مخالفت نموده و به سقيفه فردی را كه خداوند آن را برگزيده و اختيار نموده كنار نهاده و ديگرى را جايگزين او نمايند؟!

   آيا اين كار ضلالت و گمراهى آشكار نيست؟!

   آيا اين معصيت و نافرمانى خداوند متعال نيست؟!

   آيا پيروى كردن از كسانى كه فرمان خدا را معصيت نموده و گرفتار ضلالت و گمراهى آشكار شده‏ اند، پيروى از آنان نيست؟

   مگر ما موظّف نيستيم از كسانى كه مورد غضب خداوند هستند وهمچنين كسانى كه گمراه كننده‏ اند دورى كنيم؟ چرا هر روز در نماز تكرار مى‏ كنيم «غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِم وَلاَ الضَّالّينَ»(2)؟

---

 (1) سورۀ احزاب، آیۀ 36 .

(2) سورۀ حمد، آيۀ 7 .