محبّت هاى دروغين

   بعضى از مردم اظهار دوستى و مودّت به خاندان وحى و رسالت مى ‏نمايند و در اين باره آن چنان صداقت و يكرنگى از خود نشان مى‏ دهند كه گويى هيچ‏گونه احتمال خلافى در ميان نيست و سراپاى وجودشان را محبّت صادقانه ‏اهل ‏بيت‏ عليهم السلام  فرا گرفته است؛ ولى آن گاه كه در پيرامون رفتار و كردار آنان‏ مى‏ انديشيم و كردارشان را با دستورات خاندان وحى تطبيق مى‏ نمائيم؛ مى‏ بينيم، كه اظهار آنان در دوستى و محبت اهل بيت ‏عليهم السلام و دلسوختگى آنان،خالصانه نيست.

   بسيارى از مردم خود را دلباخته و فدائى امام عصر عجل‏ اللَّه ‏تعالى ‏له ‏الفرج‏ مى‏ دانند؛ ولى عملاً از پرداختن سهم آن بزرگوار به اهلش، كه وسيلۀ رسيدن ‏نعمتهاى خداوند به آنان مى‏ باشد، اجتناب مى‏ كنند! آيا كسى كه از صرف مال‏ امام‏ عليه السلام در راه احياء اهداف مقدّس آن بزرگوار خوددارى مى‏ كند، مى‏ تواند درروزگار ظهور، جان خود را در راه آن حضرت فدا نمايد؟

   مگر حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه در توقيع خود نفرموده‏ اند:

لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعينَ عَلى مَنِ اسْتَحَلَّ مِنْ أَمْوالِنا دِرْهَماً.(35)

لعنت خدا و ملائكه و همۀ مردم، بر كسى باشد كه درهمى از اموال ما را حلال‏ بداند.

   امام باقر عليه السلام درباره مدّعيان محبّت اهل بيت‏ عليهم السلام به جابر فرمودند:

يا جابِرُ؛ أَيَكْتَفي مَنْ يَنْتَحِلُ التَّشَيُّعَ أَنْ يَقوُلَ بِحُبِّنا أَهلِ البَيْتِ؟ فَوَ اللَّهِ ما شيعَتُنا إِلاَّ مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَأَطاعَهُ.(36)

اى جابر؛ آيا كافى است كسى كه خود را شيعه جلوه مى‏ دهد، بگويد من داراى ‏محبّت اهل بيت ‏عليهم السلام هستم؟! به خدا قسم؛ شيعۀ ما نيست، مگر كسى كه داراى ‏تقواى الهى باشد و از او اطاعت نمايد.

   از اين فرمايش چنين استفاده مى‏ كنيم: كسى كه از تقوا و اطاعت خداوند بهره ‏مند نيست نبايد به اظهار محبّت اكتفا كند.

---

35) بحار الأنوار: 183/53، از كمال الدين: 201/2، الصحيفة المباركة المهديّة: 421.

36) بحارالأنوار: 97/70.