(1)

به هدف خود، اميدوار باشيد

   بسيارى از مردم، خواهانِ رسيدن به مقامات بزرگ، و خواستار پيشرفتهاى ‏ارزنده در علم و معارف هستند؛ تا از اين راه همچون مردان بزرگ، بتوانند درسرنوشت افراد جامعه خود، مؤثّر بوده و مردم را به سوى معنويّت سوق داده ‏و آنان را راهنمايى كنند.

   اين خواسته ‏اى است كه در نهاد بسيارى از افراد نهفته است. اما از آنجا كه ازراز موفقيّت مردان بزرگى كه صفحات تاريخ را با نام خود روشن ساخته ‏اند، اطلاعى ندارند؛ از رسيدن به اين آرزوى بزرگ نااميد بوده و آن را خيالى خام‏ بيش نمى ‏پندارند!

   با توجّه به درسهاى انسان‏ سازى كه از مكتب اهل بيت ‏عليهم السلام مى‏ آموزيم و با اشعّه تابناكى كه از راهنمائي هاى حياتبخش آن بزرگواران بر قلوب ما مى ‏تابد، اين حقيقت را مى‏ يابيم كه آرمانهاى بزرگ، اهداف و مقاصد عالى، از امورى‏ است كه خاندان وحى، همواره همه دوستان و شيفتگان خود را به سوى آن فراخوانده‏ اند و آنان را هميشه از يأس و نااميدى برحذر داشته‏ اند.

   آن بزرگواران نه تنها در گفتار خود، بلكه در دعاها نيز به ما درس اميد وآرزو آموخته ‏اند. از اين رو به ما فرمان داده ‏اند در روزهاى جمعه بخوانيم:

... اَلّلهُمَّ اجْعَلْنا مِنْ أَقْرَبِ مَنْ تَقَرَّبَ إِلَيْكَ.(7)

خداوندا، مرا از نزديكترين كسانى كه به تو تقرّب يافته‏ اند، قرار ده.

   اين گونه دعاها، درس اميد براى همه كسانى است كه در خود احساس ‏حقارت مى كنند و اميد و آرزو را براى رسيدن به هدفهاى عالى و ارزنده، در قلب همه شيفتگان مكتب اهل بيت‏ عليهم السلام مى پروراند.

---

7) بحار الأنوار: 339/90.