با پذیرش سقیفه،

دین اسلام ناقص می ماند

پس از جریان غدیر آیهٔ شریفۀ «الیوم اکملت لکم دینکم واتممت علیکم نعمتي» نازل شد و همانطور که در مورد دیگر گفته ایم این آیۀ شریفه یا به این معنی است که با نصب حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام تمامی احکام و دستورات دین کامل شده و هیچ دستور ناگفته و یا مبهم و مجمل باقی نمانده است و یا مقصود از آیۀ شریفه این است که با معرفی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به عنوان خلافت و وصایت، اگر احکام و دستوراتی از دین ناگفته و یا مبهم و مجمل باقی مانده است به وسیلۀ حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام بیان می شود و احکام ناگفته و یا مجمل و مبهم برای مردم روشن و اشکار می شود و به این جهت، با معرفی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به عنوان خلافت و وصایت، دین اسلام کامل شده و نعمت خداوند بزرگ بر مردم تمام می شود.

اگر بگوییم معنای آیهٔ شریفۀ «الیوم اکملت لکم دینکم» این است که دین کامل گشته و همهٔ احکام و دستورات الهی پایان یافته و هیچ حکم ناگفته و یا مجمل و مبهمی وجود ندارد، لازمهٔ آن این است که این آیهٔ شریفه آخرین آیه ای باشد که بر پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله  نازل شده و پس از آن هیچ آیه ای نازل نشده است.

هیچ یک از علما و مفسرین دو فرقه به این مطلب معتقد نیستند و هیچکس از علما و دانشمندان آنها نگفته اند که آیهٔ شریفه اکمال، آخرین آیه ای است که بر پیغمبر اکرم صلّی الله علیه وآله نازل شده است. بنابراین باید معنای دوم از اکمال دین و اتمام نعمت در این آیهٔ شریفه مقصود باشد که با تعیین حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به عنوان خلافت و وصایت، احکام ناگفته و یا مجمل و مبهم به وسیلهٔ آن حضرت برای مردم بیان و آشکار می شود. و چون همه علما و مفسرین شیعه و سنّی گفته اند که آیهٔ شریفهٔ «الیوم اکملت لکم دینکم» آخرین آیه ای نیست که بر پیغمبر اکرم صلّی الله علیه وآله نازل شده و بعد از آن نیز آیات دیگری نازل شدہ است که با خلافت و وصایت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام مطالب دیگر بیان می شود، اگر خلافت را نپذیریم و سقیفه را قبول کنیم چون ابوبکر و عمر علم به قرآن نداشتند، دین ناقص می ماند نه کامل.