دستوری برای

تشکیل سقیفه و امثال آن نداشتند

افرادى كه در سقيفه اجتماع كردند، آيا بر اساس يك وظيفۀ ‏دينى و مذهبى به اين كار دست زدند، يا به خاطر حكومت بر مردم، كسى كه صورت دوّم را بپذيرد محكوميّت آنان را امضا نموده است؛ ولى اگر كسى بگويد: آن ها بر اساس وظيفۀ دينى در سقيفه اجتماع ‏كردند و به تعيين خليفه اقدام نمودند، ما سؤال مى‏ كنيم:

   اگر تعيين خليفه و وصىّ رسول خدا صلّی الله علیه وآله جزء دستورات دينى‏ بوده و پيغمبر اكرم صلّی الله علیه وآله آن را روشن نساختند همان گونه كه اهل ‏سنّت مى‏ گويند كه نتيجۀ آن اين است كه حضرت برنامه‏ هاى دين را كامل بيان ننموده ‏اند. در حالى كه قرآن مى‏ فرمايد:

«اَلْيَوْمَ أَكْمَلتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتى».(1)

در اين روز (روز عيد غدير و تعيين حضرت امير مؤمنان‏ على ‏علیه السلام به عنوان وصىّ) دين خود را براى شما كامل‏ نمودم و نعمت خود را برايتان تمام ساختم.

و اگر تعیین خلیفه و وصیّ پیامبر اکرم صلّی الله علیه وآله وظیفۀ مردم بوده است، پس چرا آن حضرت به این امر دستور ندادند و راهنمایی نکردن پیامبر به این مطلب دلیل بر این است که دین را کامل بیان نکرده اند!

   با اين بيان، روشن مى‏ شود كه تعيين وصىّ رسول خدا صلّی الله علیه وآله يك ‏دستور است كه آن حضرت خود آن را انجام داده ‏اند.

   نتيجۀ اين گفتار اين است كه تشكيل سقيفه نه تنها براى تعيين خليفه ‏نبوده، بلكه براى مخالفت و كارشكنى عليه دستورات رسول خدا صلّی الله علیه وآله و جانشين واقعى آن بزرگوار يعنى حضرت اميرالمؤمنين‏ علیه السلام بوده‏ است.

---

(1) سورۀ مائده، آیۀ 3 .