(3) قنوت الإمام الباقر عليه السلام

 نقلها السيّد بن طاووس رحمه الله في «مهج الدعوات» ، والشيخ الكفعمي رحمه الله في «البلد الأمين» عن الإمام الباقر عليه السلام :

    يا مَنْ يَعْلَمُ هَواجِسَ السَّرائِرِ ، وَمَكامِنَ الضَّمائِرِ ، وَحَقائِقَ الْخَواطِرِ ، يا مَنْ هُوَ لِكُلِّ غَيْبٍ حاضِرٌ ، وَلِكُلِّ مَنْسِيٍّ ذاكِرٌ ، وَعَلى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قادِرٌ ، وَ إِلَى الْكُلِّ ناظِرٌ ، بَعُدَ الْمَهَلُ ، وَقَرُبَ الْأَجَلُ ، وَضَعُفَ الْعَمَلُ ، وَأَرابَ الْأَمَلُ ، وَآنَ الْمُنْتَقَلُ .

    وَأَنْتَ يا اَللَّهُ الْآخِرُ كَما أَنْتَ الْأَوَّلُ ، مُبيدُ ما أَنْشَأْتَ ، وَمُصَيِّرُهُمْ إِلَى الْبِلى ، وَمُقَلِّدُهُمْ أَعْمالَهُمْ ، وَمُحَمِّلُها ظُهُورَهُمْ إِلى وَقْتِ نُشُورِهِمْ مِنْ بَعْثَةِ قُبُورِهِمْ عِنْدَ نَفْخَةِ الصُّورِ ، وَانْشِقاقِ السَّماءِ بِالنُّورِ ، وَالْخُرُوجِ بِالْمَنْشَرِ إِلى ساحَةِ الْمَحْشَرِ ، لاتَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ أَبْصارُهُمْ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَواءٌ .

    مُتَراطِمينَ في غُمَّةٍ مِمَّا أَسْلَفُوا ، وَمُطالَبينَ بِمَا احْتَقَبُوا ، وَمُحاسَبينَ هُناكَ عَلى مَا ارْتَكَبُوا ، اَلصَّحائِفُ فِي الْأَعْناقِ مَنْشُورَةٌ ، وَالْأَوْزارُ عَلَى الظُّهُورِ مَأْزُورَةٌ ، لَا انْفِكاكَ وَلا مَناصَ وَلا مَحيصَ عَنِ الْقِصاصِ قَدْ أَفْحَمَتْهُمْ الْحُجَّةُ ، وَحَلُّوا في حَيْرَةِ الْمَحَجَّةِ وَهَمْسِ الضَّجَّةِ ، مَعْدُولٌ بِهِمْ عَنِ الْمَحَجَّةِ إِلّا مَنْ سَبَقَتْ لَهُ مِنَ اللَّهِ الْحُسْنى ، فَنَجا مِنْ هَوْلِ الْمَشْهَدِ وَعَظيمِ الْمَوْرِدِ ، وَلَمْ يَكُنْ مِمَّنْ فِي الدُّنْيا تَمَرَّدَ ، وَلا عَلى أَوْلِياءِ اللَّهِ تَعَنَّدَ ، وَلَهُمُ اسْتَبْعَدَ ، وَعَنْهُمْ بِحُقُوقِهِمْ تَفَرَّدَ .

    أَللَّهُمَّ فَإِنَّ الْقُلُوبَ قَدْ بَلَغَتِ الْحَناجِرَ ، وَالنُّفُوسَ قَدْ عَلَتِ التَّراقِيَ ، وَالْأَعْمارَ قَدْ نَفِدَتْ بِالْإِنْتِظارِ ، لا عَنْ نَقْضِ اسْتِبْصارٍ ، وَلا عَنِ اتِّهامِ مِقْدارٍ ، وَلكِنْ لِما تُعاني مِنْ رُكُوبِ مَعاصيكَ ، وَالْخِلافِ عَلَيْكَ في أَوامِرِكَ وَنَواهيكَ ، وَالتَّلَعُّبِ بِأَوْلِيائِكَ وَمُظاهَرَةِ أَعْدائِكَ .

    أَللَّهُمَّ فَقَرِّبْ ما قَدْ قَرُبَ ، وَأَوْرِدْ ما قَدْ دَنى ، وَحَقِّقْ ظُنُونَ الْمُوقِنينَ ، وَبَلِّغِ الْمُؤْمِنينَ تَأْميلَهُمْ ، مِنْ إِقامَةِ حَقِّكَ ، وَنَصْرِ دينِكَ ، وَإِظْهارِ حُجَّتِكَ ، وَالْإِنْتِقامِ مِنْ أَعْداءِكَ .(3)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

3) مهج الدعوات : 72 ، البلد الأمين : 651 .

 

---

 

(3) قنوت حضرت امام باقر عليه السلام

 اين قنوت را مرحوم سيّد بن طاووس در «مهج الدعوات» و مرحوم كفعمى در «البلد الأمين» از امام باقر عليه السلام نقل كرده‏ اند:

  اى كسى كه نسبت به خطورات نهان ، و آن چه در اندرون و باطن‏ها مخفى شده است ، و حقيقت و واقعيّت آن چه در خاطر افراد است؛ آگاه هستى . اى كسى كه براى هر پنهانى، حضور دارى؛ هر فراموش شده‏اى را به ياد دارى؛ بر هر چيزى توانايى و بر همه نظارت و سرپرستى مى‏كنى؛ زمان پيشى‏جويى در خير و نيكى دور گشت ، و مرگ نزديك گرديد ، و عمل‏ها ضعيف و ناتوان شده‏اند، و آرزوها به نااميدى كشيده شده‏اند، و زمان انتقال به جهان ديگر فرا رسيد .

تو، اى خدا ؛ همان گونه كه آغاز هستى، پايان نيز تو هستى؛ هر چه را كه ايجاد كرده‏ اى خودت نيز نابود مى‏ سازى، و به فرسوده‏شدن و پوسيدن مى‏ كشانى، و اعمال و رفتارشان را هم چون قلاده ‏اى بر گردن‏شان مى‏آويزى، و برپشت‏شان بار مى‏ كنى؛ تا آن‏گاه كه با دميدن در صور اسرافيل از قبرها برانگيخته و پراكنده شوند ؛ همان زمان كه آسمان ، به سبب نور شكافته مى‏شود ، و پس از اعلام گردهم آيى از قبر به ميدان محشر مى‏آيند؛ چشمان‏شان به سوى‏شان نمى‏گردد ، و دل‏هاى‏ شان هواست .

    پيوسته در اندوه و غم رفتارهاى ناشايست گذشته خود غرق‏اند ، و به خاطر تباهى‏هاى گذشته‏شان مورد بازخواست قرار مى‏گيرند، و در اين جاست كه بر آنچه مرتكب شده‏اند مورد حساب قرار مى‏گيرند . نامه عمل‏ها به گردن‏ها آويخته شده ، و بارهاى سنگين بر پشت هر كس نهاده شده ، و هيچ جدايى و رهايى و گريزى از قصاص وجود ندارد . حجّت و دليل روشن الهى ، همه آن‏ها را ساكت و لال كرده است و ضجّه ‏كنان گرفتار حيرت و سردرگمى در برابر دليل‏هاى خداوند شده ‏اند . آن‏ها را از راه برگردانند ؛ مگر كسى كه از پيش‏تر (دنيا)، مورد لطف و نيكى خداوند قرار گرفته باشد؛ چنين شخصى، از هراس و ترس چنين محلّى كه بسيار مهمّ و جايگاه حضور است ؛ نجات مى‏يابد . او در دنيا از كسانى نبود كه سرپيچى كرده ‏اند و بر اولياى الهى عناد ورزيدند ، و از آنان دورى كردند ، و حقّ‏شان را مخصوص خودشان دانستند .

    بار الها؛ واقعيّت آن است كه قلب‏ها به حنجره‏ ها رسيده است؛ روان‏ها به گلوگاه بالا آمده ؛ و عُمرها ، با انتظار رو به پايان است ؛ اين نه از روى نقض‏ كردن و برهم زدن بينش است ، و نه به خاطر درگيرى با تقدير ؛ بلكه ، به خاطر گناه‏هاى فراوان ، مخالفت با دستورات و نواهى تو ، به بازى گرفتن اوليايت ، و پشتيبانى كردن از دشمنانت مى‏ باشد.

    خدايا ؛ گرچه فرج و ظهور نزديك است ، ولى نزديك‏ترش ساز ؛ و اگرچه به نزديكى ما رسيده است ، ولى آن را برسان؛ و گمان اهل يقين را محقّق ساز؛ مؤمنان را به آرزوى‏شان كه برپايى حقّ تو ، و يارى دين تو ، و آشكارشدن حجّت تو و انتقام‏ گرفتن از دشمنان توست ، برسان . (3)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

3)  مهج الدعوات : 72 ، البلد الأمين : 651 .