قسمت مهمّى از دعاى

قنوت امام حسن عسكرى عليه السلام

اللهمَّ اجْعَلْنا سَبَباً مِنْ أَسْبابِهِ، وَعَلَماً مِنْ أَعْلامِهِ، وَمَعْقَلاً مِنْ مَعاقِلِهِ، وَنَضِّرْ وُجُوهَنا بِتَحْلِيَتِهِ، وَأَكْرِمْنا بِنُصْرَتِهِ، وَاجْعَلْ فينا خَيْراً تُظْهِرُنا لَهُ بِهِ، وَلا تُشْمِتْ بِنا حاسِدِى ‏النِّعَمِ، وَالْمُتَرَبِّصينَ بِنا حُلُولَ النَّدَمِ، وَنُزُولَ الْمُثَلِ.(1)

خدايا؛ ما را وسيله ‏اى از وسايل او و پرچمى از پرچم ‏هاى او و پناهگاهى از پناهگاه‏ هاى او قرار ده؛ و چهره‏ هاى ما را به ‏واسطه زينت بخشيدن او زيبا گردان؛ و ما را با يارى نمودن او گرامى بدار؛ و خير و نيكى در ما قرار ده تا به وسيله آن ما را مورد نظر او قرار دهى؛ و ما را مورد شماتت و سرزنش كسانى‏ كه به نعمت ‏هاى ما حسادت مى ‏ورزند، و در كمين ‏پشيمان ‏شدن و گرفتار شدن ‏مان و نازل ‏شدن عقوبت ‏ها هستند قرار مده.

امام حسن عسكرى عليه السلام در پايان اين قسمت از دعا مطلب بسيار مهمّى را عنوان فرموده ‏اند كه بايد به آن توجّه داشته ‏باشيم:

افرادى كه پناهگاهى از پناهگاه‏ هاى امام زمان ارواحنا فداه و پرچمى از پرچم ‏هاى آن حضرت هستند و مردم را متوجّه به آن حضرت ‏مى ‏نمايند، مورد سرزنش و تحقیر بعضى از افراد قرار مى ‏گيرند تا آنان را از اين راه پشيمان و منصرف كنند!

از نظر عقل و وجدان معلوم است كسانى كه مردم ‏را به سوى امام زمان عجّل الله تعالى فرجه ـ نه به سوى خود ـ  مى ‏خوانند بايد از احترام بيشترى برخوردار باشند، ولى متأسّفانه‏ مورد شماتت و سرزنش بعضى از افراد قرار مى‏ گيرند.

این خود يكى از نقشه ‏ها و حربه‏ هاى دشمن است كه اين گونه افراد را مورد سرزنش و نكوهش قرار دهند. به همين جهت امام حسن‏ عسكرى عليه السلام به اين گونه افراد تعليم داده ‏اند كه از خداوند بخواهند مورد سرزنش ديگران واقع نشوند.

نكتۀ بسيار مهمّى كه باید افرادى كه مردم را به سوى امام زمان عجّل ‏الله تعالى فرجه - نه به سوى خود - مى‏ خوانند، به آن توجّه ‏داشته باشند اين است که:  در عصر غيبت، كه عصر غفلت از امام ‏عصر عجّل الله تعالى فرجه مى ‏باشد و آن حضرت از جامعه طرد شده ‏اند، بديهى است كه اگر كسى دم از آن حضرت بزند و مردم را به سوى ‏آن بزرگوار بخواند، نيز از نزد بسيارى از افراد طرد خواهد شد. به ‏اين جهت كسى كه مى ‏خواهد سرباز امام زمانش باشد اگر مورد طرد و شماتت افراد قرار گرفت، نبايد از طرد شدن خودش در جامعه و به دوش كشيدن بسيارى از محروميّت ‏ها غمگين ‏باشد؛ بلکه بايد برای  طرد شدن مولا و امام زمانش از جامعه افسرده و نالان باشد. اين برنامۀ كسى است كه خود را براى امام زمانش ‏مى ‏خواهد نه امام زمان را براى خودش.

---

(1) مهج الدعوات: 85، البلد الامین: 660، و مصباح المتهجّد: 156 (با اندکی تفاوت)، صحيفۀ مهديّه: 163.