جهان سرشار از نعمت و ثروت
اكنون كه سخن از سرشار بودن نعمت و ثروت در آن زمانِ بى مثال به ميان آمد ، روايتى را از رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم در اين باره نقل مى كنيم :
تنعّم اُمّتي في زمن المهديّ نعمة لم ينعموا مثلها قطّ ، ترسل السّماء عليهم مدراراً ، ولاتدع الأرض شيئاً من النّبات إلاّ أخرجته ، والمال كدوس ، يقوم الرجل يقول : يا مهدي أعطني ، فيقول : خذ .(78)
امّت من در زمان مهدى به آنچنان نعمتى مى رسند كه هرگز مانند آن داراى نعمت نبوده اند . آسمان بر آنان مى بارد و زمين هر چه از گياهان دارد خارج مى سازد و ثروت فراوان است . شخصى مى ايستد و به مهدى مى گويد : به من عطا كن و او مى گويد : بگير .
واضح است كه در روزگار رهايى همۀ مكاتب جهان از گمراهى رهايى يافته و با جهانى شدن دين اسلام همۀ مردمان آن زمان از امّت رسول اللَّه صلى الله عليه وآله وسلم به شمار مى آيند . به اين جهت آن حضرت از مردمان آن زمان به «اُمّتى» يعنى «امّت من» تعبير فرموده اند .
امّت رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم كه همۀ مردمان جهان در آن روزگار فرخنده مى باشند داراى دو ويژگى همگانى و عمومى هستند كه تا آن زمان بى سابقه است .
اين دو ويژگى كه همه از آن برخوردار هستند ، سبب گشوده شدن دربهاى آسمانى شده و بركات الهى را از زمين و آسمان براى آنان و همۀ موجودات در سراسر گيتى به ارمغان مى آورد . اين دو ويژگى عبارتند از : 1 - ايمان 2 - تقوا .
در آن روزگار ، اين دو خصلت عظيم معنوى اختصاص به گروه خاصّى ندارد و همگان از آن بهرهمند خواهند بود ، به خاطر همگانى شدن اين دو خصلت ، غضب الهى از جهان برداشته شده و آنچنان سبب گشوده شدن نعمتهاى الهى مى شود كه واقعاً شگفت انگيز و بهت آور است .
براى اثبات اين مطلب به قرآن و سنّت روى مى آوريم :
امام صادق عليه السلام مى فرمايند :
ولينزلنّ البركة من السّماء إلى الأرض حتّى أنّ الشجرة لتقصف بما يريد اللَّه فيها من الثمرة ، ولتأكلنّ ثمرة الشتاء في الصيف وثمرة الصيف في الشتاء ، وذلك قوله تعالى : «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَاتَّقُوا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَالْأَرْضِ وَلكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ »(79) . (80)
حتماً بركت از آسمان به زمين نازل مى شود تا آنجا كه از درخت ، هر ميوه اى كه خدا اراده كند مى رويد و حتماً ميوۀ تابستان را در زمستان و ميوۀ زمستان را در تابستان مى خوريد و اين معناى گفتار خداوند است : «و اگر اهل قريه ها ايمان مى آوردند و باتقوا بودند حتماً بر آنان بركات را از آسمان و زمين مى گشوديم و لكن تكذيب نمودند ، پس ما به آنچه انجام دادند ، آنان را مؤاخذه كرديم» .
در اين آيه و روايت ، نكته هاى جالبى وجود دارد كه برخى از آنها را بيان مى كنيم :
1 - فاء تفريعيّه در جملۀ «فَأَخَذْناهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ» دلالت مى كند كه تكذيب حقايق الهى و باور نكردن دستورات رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم و ردّ كردن آن ، سبب مؤاخذۀ مردم شده و عمل آنان ، بركات آسمان و زمين را به روى مردم مى بندد و نكبت و بدبختى به سوى آنان رو مى آورد .
به اين جهت بايد درك كنيم كه سرچشمۀ همۀ جنايتها و كشتارها ، كمبودها و نابسامانى ها ، در اثر روى گرداندن مردم از سفارشات رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم و ايمان نياوردن به آنها و در نتيجه نداشتن تقوا مى باشد .
اگر مردم از اوّل پيامبران الهى را تكذيب نمى نمودند و ايمان مى آوردند و بر اساس ايمان ، تقوا را پيشۀ خود مى ساختند ، هيچ گاه در گرداب بلا و گرفتارى ، گرفتار و مبتلا نمى شدند .
78) التشريف بالمنن : 149 .
79) سورۀ اعراف ، آيۀ 96 .
80) بحار الأنوار : 63/53 .
بازديد امروز : 140731
بازديد ديروز : 300908
بازديد کل : 122030687
|