مجلهٔ ماهانهٔ «موعود» در ترازوی نقد بزرگان

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 در یکصدمین شمارهٔ مجلهٔ موعود چنین آمده است :

صد شماره انتشار مجله، حاکی از یک عزم قوی است.

 

 حجّة الاسلام و المسلمین سیّد مرتضی مجتهدی سیستانی     

نویسنده و پژوهشگر حوزهء مهدویت (نویسنده کتاب شریف «صحیفه مهدیه») 

 

موضوع مهدویت مهمترین موضوعی است که شیطان به دنبال مقابله با آن است تا بتواند سدّ راه شود و کارهایی را که در این مسیر انجام می شود مختل کند. صد شماره انتشار یک مجله در یک عرصه حاکی از یک اراده قوی و عنایت ویژه است که توانسته طیّ این سال های متمادی نشریه بی وقفه منتشر شود. در میان مطالب موارد ارزنده و ارزشمندی بسیاری یافت می شود که خیلی وقت ها می توان نبود مرض و غرض ورزی حزب بازی های سیاسی را در آنها مشاهده کرد.

موضوع آسیب شناسی مطالب و موضوعات مهدوی که در موعود به نسبت دیگر نشریات کمتر آمده نیازمند یک آسیب شناسی جدی است. باید مشخص شود منظور از این عنوان چیست و اساسا چرا این قدر دربارهء موضوع مهدویّت آسیب شناسی می شود؟ آیا غرض ایجاد خدشه در این موضوع است؟ در حالی که دربارهء دیگر موضوعات مانند اصل دین، توحید و نبوت، روحانیت و ... اصلا آسیب شناسی نمی شود .

در مقابل، موضوع مهدویّت مرتب مورد آسیب شناسی قرار می گیرد. آیا برای نمونه روحانیت قبل و بعد از انقلاب چرا آسیب شناسی نمی شود؟ این همه افراد ادّعای خدایی کرده اند، امّا هرگز این موضوع آسیب شناسی نمی شود! موج آسیب شناسی مهدویّت کمی تأمل برانگیز است.

بطور کلی از مجله ای مهدوی این توقع وجود دارد که خیلی تحت تأثیر افراد قرار نگیرد، خیلی رنگ و بوی سیاسی پیدا نکند، نویسندگان خالصانه برای حضرت بنویسند. با رعایت این موارد تأثیر گذاری مطالب بیشتر می شود.

البته درباره موعود باید بگویم که نظام پخش مجله ضعیف است و از همین رو در جامعه آن قدر که می توانسته تأثیرگذار نشده است. در قم مجموعهء مشخّصی نمایندگی پخش آثار مؤسسه را بر عهده ندارد. خیلی وقت ها برای تهیهء یک شمارهء خاص مجله که در شهر به دست نیاورده بودم به کتاب فروشی مسجد جمکران می رفتم و آنجا هم می گفتند تمام شده است. وقتی در قم این طور باشد تکلیف دیگر شهرها مشخّص است.

مهمترین مطلب برای اهل موعود اخلاص در کارها و توجه به خدا و حضرت است. اگر متوجه باشند چه هدفی را انتخاب کرده اند و توجه داشته باشند مهمترین فعالیت ها خدمت کردن به حضرت است و بفهمند که بزرگترین راه را انتخاب کرده اند متوجه مسئولیت خود می شوند و در می یابند که همانند برخی از اصحاب ائمّه علیهم السلام در این راه باید جان فشانی کنند. نباید نیّت آنها ریاست، شهرت و ثروت و امثال آن باشد و از این مسایل هم تأثیر نپذیرند. واقعا باید برای خود حضرت کار کنند و در این صورت هم مطمئنا مورد دست گیری خاصّ حضرت می شوند و این غیر عنایت و هدایت عامه ای است که حضرت برای عموم مردم دارند. هدایت خاصه شامل افراد خالص می شود. حضرت از افراد مهدوی در مشکلاتشان به طور خاص دستگیری می کنند که خیلی از آنها قابل نیست فقط برای نمونه در مواضع و موارد متعدّد تذکر داده می شده و هدایت می شده اند که چه بکنند و چه نکنند و از مجموعه این دفعات تنها یک بارش برای ما نقل شده که به ایشان گفته بود نه مثنوی را نخوان. چون این کار خیلی بزرگ است و راه بزرگی است بدون اخلاص نمی توان آن را طی کرد. با اخلاص ارتباط با حضرت برقرار می شود و بعد از آن هدایت خاصه شامل حال فرد می شود. هدایت خاصه شامل حال فرد می شود. هدایت خاصه که آمد دنیا و آخرت شخص تضمین می شود. آخرت او که تضمینی صد در صدی دارد و در امور دنیایی هم وقتی دلبستگی به دنیا نباشد دیگر برایش مهم نیست چرا قرض دارد یا فلان حقوق و ثروت را ندارد. مهم گرفته شدن آن علاقه به دنیاست.

مطالب موعود حتّی نسبت به مؤسّسات پس از خود مزیت دارد.

 

 

منبع: مجلهٔ موعود شماره 100 صفحه 96  خرداد 1388