استدلال جالب مرحوم آية الله حاج شيخ مرتضي حائري

مبني بر امکان تشرّف به محضر امام عصر ارواحنا فداه در زمان غیبت

 

استدلال جالبي از مرحوم آیت الله حاج شیخ مرتضی حایری پيرامون امکان تشرف به محضر مبارک امام عصر ارواحنا فداه در دوران غيبت با استفاده ار کلمهٔ «المشاهدة» در توقيع شريف حضرت به نايب چهارم خود، بدين صورت نقل شده است :

جناب حجة الاسلام والمسلمین آقای سید مرتضی مجتهدی سیستانی حفظه الله از مرحوم آیة الله العظمی حاج شیخ مرتضی حایری چنین نقل می کنند :

مرحوم آية اللّه العظمى حاج شيخ مرتضى حايرى این چنین استدلال مى فرمودند ـ با توضيح ما ـ اين است كه در توقيع، ذكر شد: «سيأتي من شيعتي من يدّعي المشاهدة» (به زودی کسانی از شیعیان ادّعای این گونه مشاهده را خواهند نمود) و لفظ «مشاهدة» با «الف و لام» ذكر شده است كه دلالت دارد بر اين كه مشاهده خاصّى منظور حضرت است; نه مطلق مشاهده. زيرا اگر مطلق مشاهده منظور بود، «الف و لام» لازم نبود و مى بايست حضرت بفرمايند: «من ادّعى مشاهدتي فهود كاذب مفتر» يعنى هر كس مشاهده مرا ادّعا كند، كاذب و مفتر خواهد بود.

لازم به توضيح است كه «الف و لام» در «المشاهدة» يا «الف و لام» عهد ذكرى است و يا «الف و لام» عهد ذهنى.

امّا اين كه «الف و لام» عهد ذكرى باشد كه اين وجهى ندارد. زيرا قبلا ذكرى از مشاهده به ميان نيامده است. پس منحصراً بايد «الف و لام» عهد ذهنى باشد. در اين صورت، حضرت همان مشاهده اى را نقل كرده اند كه در طول دوران غيبت صغرى راجع به «نواب اربعه» در ذهن مردم بود و با ادّعاى نيابت خاصه همراه بود. بنابر اين اگر كسى در غيبت كبرى چنين ادّعايى نمايد، «كاذب و مفتر» خواهد بود.

از آنچه تا اين جا در مورد توقيع شريف بيان شد، مى توان چنين نتيجه گرفت: مشاهده اى كه در توقيع نفى شده، شامل آنچه براى بعضى از افراد صالح در غيبت كبرى اتفاق افتاده است، نمى شود. زيرا آنان به خاطر قابليّت يا در هنگام شدايد و گرفتارى با دعا و توسل و توبه و انابه به درگاه خداوند، مورد عنايت خدا قرار مى گرفتند و از حضور ولى خدا(عليه السلام) بهره مند مى شدند.

البته جواب هاى ديگرى هم در توضيح اشكال از اين توقيع شريف هست كه به خاطر رعايت اختصار از ذكر آن ها خوددارى مى كنيم.

 

 

منابع: ـ کتاب «جلوه های پنهانی امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف : 124»

ـ‌ وبسایت تبیان