******************************

11 محرم الحرام مجلس ابن زياد لعنة الله عليه در دار الإماره و دستور به احضار سر مقدّس امام حسين عليه السلام ،‌ سال ۶۱ هـ ق

******************************

احضار سر مقدّس امام حسين عليه السلام

در مجلس ابن زیاد

حال تربت حسين‏ عليه السلام نيز چنين است كه براى دوستان شفاء است و از براى دشمنان درد و عذاب و مرض است چنان كه موسى بن عيسى كه ‏از اقارب هارون بود چون تربت را به قصد استهزاء استعمال كرد فوراً تمام احشايش ريخت و به جهنم واصل گرديد. و جهت شرح قضيّه او و شرايط اخذ تربت به حديث بيست و پنج اربعين الحسينيّه رجوع شود. و همين قسم بود خون شريف سيدالشهداء عليه السلام كه در بعضي كتب مثل ‏ناسخ و تحفة الحسينيه است كه پسر زياد لعين چون سر مقدس پسر پيغمبر را برداشت يك مرتبه لرزه‏ اى بر دستهاى نحسش افتاد و نتوانست سر را به دست خود نگاه دارد. لذا سر مطهر را بر ران نهاد ناگهاه  قطره ‏اى خون از آن سر شريف بر ران آن مردود چگيد فوراً هر چه لباس داشت از قبا و جبّه  و ازار همه را سوراخ  كرد و به زمين رسيد و پنهان گرديد و آن سوراخ در ران آن لعين جراحتى شد كه هر چند جرّاحان  در علاج آن ‏كوشيدند فايده حاصل نشد و از آن جراحت و زخم تعفّن و بوى كريهى ظاهر شد كه هيچ شامّه‏ اى را طاقت آن نبود و از اين جهت هميشه نافه‏ مشك بر آن محل مى ‏بست و مع ‏ذلك رايحه كريه آن بر بوى مشك غلبه داشت و به آن درد و مرض مبتلا بود تا به دست ابراهيم بن مالك اشتر رحمة الله عليهما كشته شد و به دركات دوزخ پيوست و به همين علامت و نشان ميان كشتگان شناخته شد.

باران كه در لطافت طبعش خلاف نيست

در باغ لاله رويد و در شوره‏ زار خس

بلى محل خبيث و نجس و غير قابل چنين است امّا محل قابل و با استعداد مثل دختر يهوديّه است كه قضيّه ‏اش مفصلاً در بحار و غيره ذكر شده كه‏ به واسطه خون ابى‏ عبدالله‏ عليه السلام از همه امراض عافيت يافت - بابي انت وامّي يا أباعبدالله.(1)

________________________

1) نفائح العلاّم فى سوانح الأيّام: 313/2.

 

منبع: نوشته های چاپ نشدۀ شخصی ص 856