(3)
قنوت حضرت امام باقر عليه السلام
اين قنوت را مرحوم سيّد بن طاووس در «مهج الدعوات» و مرحوم كفعمى در «البلد الأمين» از امام باقر عليه السلام نقل كرده اند:
يا مَنْ يَعْلَمُ هَواجِسَ السَّرائِرِ ، وَمَكامِنَ الضَّمائِرِ ، وَحَقائِقَ الْخَواطِرِ ، يا مَنْ هُوَ لِكُلِّ غَيْبٍ حاضِرٌ ، وَلِكُلِّ مَنْسِيٍّ ذاكِرٌ ، وَعَلى كُلِّ شَيْءٍ قادِرٌ ، وَ إِلَى الْكُلِّ ناظِرٌ ، بَعُدَ الْمَهَلُ ، وَقَرُبَ الْأَجَلُ ، وَضَعُفَ الْعَمَلُ ، وَأَرابَ الْأَمَلُ ، وَآنَ الْمُنْتَقَلُ .
وَأَنْتَ يا اَللَّهُ الْآخِرُ كَما أَنْتَ الْأَوَّلُ ، مُبيدُ ما أَنْشَأْتَ ، وَمُصَيِّرُهُمْ إِلَى الْبِلى ، وَمُقَلِّدُهُمْ أَعْمالَهُمْ ، وَمُحَمِّلُها ظُهُورَهُمْ إِلى وَقْتِ نُشُورِهِمْ مِنْ بَعْثَةِ قُبُورِهِمْ عِنْدَ نَفْخَةِ الصُّورِ ، وَانْشِقاقِ السَّماءِ بِالنُّورِ ، وَالْخُرُوجِ بِالْمَنْشَرِ إِلى ساحَةِ الْمَحْشَرِ ، لاتَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ أَبْصارُهُمْ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَواءٌ .
مُتَراطِمينَ في غُمَّةٍ مِمَّا أَسْلَفُوا ، وَمُطالَبينَ بِمَا احْتَقَبُوا ، وَمُحاسَبينَ هُناكَ عَلى مَا ارْتَكَبُوا ، اَلصَّحائِفُ فِي الْأَعْناقِ مَنْشُورَةٌ ، وَالْأَوْزارُ عَلَى الظُّهُورِ مَأْزُورَةٌ ، لَا انْفِكاكَ وَلا مَناصَ وَلا مَحيصَ عَنِ الْقِصاصِ قَدْ أَفْحَمَتْهُمْ الْحُجَّةُ ، وَحَلُّوا في حَيْرَةِ الْمَحَجَّةِ وَهَمْسِ الضَّجَّةِ ، مَعْدُولٌ بِهِمْ عَنِ الْمَحَجَّةِ إِلّا مَنْ سَبَقَتْ لَهُ مِنَ اللَّهِ الْحُسْنى ، فَنَجا مِنْ هَوْلِ الْمَشْهَدِ وَعَظيمِ الْمَوْرِدِ ، وَلَمْ يَكُنْ مِمَّنْ فِي الدُّنْيا تَمَرَّدَ ، وَلا عَلى أَوْلِياءِ اللَّهِ تَعَنَّدَ ، وَلَهُمُ اسْتَبْعَدَ ، وَعَنْهُمْ بِحُقُوقِهِمْ تَفَرَّدَ .
أَللَّهُمَّ فَإِنَّ الْقُلُوبَ قَدْ بَلَغَتِ الْحَناجِرَ ، وَالنُّفُوسَ قَدْ عَلَتِ التَّراقِيَ ، وَالْأَعْمارَ قَدْ نَفِدَتْ بِالْإِنْتِظارِ ، لا عَنْ نَقْضِ اسْتِبْصارٍ ، وَلا عَنِ اتِّهامِ مِقْدارٍ ، وَلكِنْ لِما تُعاني مِنْ رُكُوبِ مَعاصيكَ ، وَالْخِلافِ عَلَيْكَ في أَوامِرِكَ وَنَواهيكَ ، وَالتَّلَعُّبِ بِأَوْلِيائِكَ وَمُظاهَرَةِ أَعْدائِكَ .
أَللَّهُمَّ فَقَرِّبْ ما قَدْ قَرُبَ ، وَأَوْرِدْ ما قَدْ دَنى ، وَحَقِّقْ ظُنُونَ الْمُوقِنينَ ، وَبَلِّغِ الْمُؤْمِنينَ تَأْميلَهُمْ ، مِنْ إِقامَةِ حَقِّكَ ، وَنَصْرِ دينِكَ ، وَإِظْهارِ حُجَّتِكَ ، وَالْإِنْتِقامِ مِنْ أَعْداءِكَ .(3)
اى كسى كه نسبت به خطورات نهان ، و آن چه در اندرون و باطن ها مخفى شده است ، و حقيقت و واقعيّت آن چه در خاطر افراد است؛ آگاه هستى . اى كسى كه براى هر پنهانى، حضور دارى؛ هر فراموش شده اى را به ياد دارى؛ بر هر چيزى توانايى و بر همه نظارت و سرپرستى مى كنى؛ زمان پيشى جويى در خير و نيكى دور گشت ، و مرگ نزديك گرديد ، و عمل ها ضعيف و ناتوان شده اند، و آرزوها به نااميدى كشيده شده اند، و زمان انتقال به جهان ديگر فرا رسيد.
تو، اى خدا ؛ همان گونه كه آغاز هستى، پايان نيز تو هستى؛ هر چه را كه ايجاد كرده اى خودت نيز نابود مى سازى، و به فرسوده شدن و پوسيدن مى كشانى، و اعمال و رفتارشان را هم چون قلاده اى بر گردنشان مى آويزى، و برپشتشان بار مى كنى؛ تا آنگاه كه با دميدن در صور اسرافيل از قبرها برانگيخته و پراكنده شوند ؛ همان زمان كه آسمان ، به سبب نور شكافته مى شود ، و پس از اعلام گردهم آيى از قبر به ميدان محشر مي آيند؛ چشمانشان به سوىشان نمى گردد ، و دلهاى شان هواست.
پيوسته در اندوه و غم رفتارهاى ناشايست گذشته خود غرق اند ، و به خاطر تباهى هاى گذشته شان مورد بازخواست قرار مى گيرند، و در اين جاست كه بر آنچه مرتكب شده اند مورد حساب قرار مى گيرند . نامۀ عملها به گردنها آويخته شده ، و بارهاى سنگين بر پشت هر كس نهاده شده ، و هيچ جدايى و رهايى و گريزى از قصاص وجود ندارد . حجّت و دليل روشن الهى ، همه آنها را ساكت و لال كرده است و ضجّه كنان گرفتار حيرت و سردرگمى در برابر دليلهاى خداوند شده اند . آنها را از راه برگردانند ؛ مگر كسى كه از پيشتر (دنيا)، مورد لطف و نيكى خداوند قرار گرفته باشد؛ چنين شخصى، از هراس و ترس چنين محلّى كه بسيار مهمّ و جايگاه حضور است ؛ نجات مى يابد . او در دنيا از كسانى نبود كه سرپيچى كرده اند و بر اولياى الهى عناد ورزيدند ، و از آنان دورى كردند ، و حقّشان را مخصوص خودشان دانستند .
بارالها؛ واقعيّت آن است كه قلبها به حنجره ها رسيده است؛ روان ها به گلوگاه بالا آمده ؛ و عُمرها ، با انتظار رو به پايان است ؛ اين نه از روى نقض كردن و برهم زدن بينش است، و نه به خاطر درگيرى با تقدير ؛ بلكه ، به خاطر گناه هاى فراوان ، مخالفت با دستورات و نواهى تو ، به بازى گرفتن اوليايت ، و پشتيبانى كردن از دشمنانت مى باشد.
خدايا ؛ گرچه فرج و ظهور نزديك است ، ولى نزديكترش ساز ؛ و اگرچه به نزديكى ما رسيده است ، ولى آن را برسان؛ و گمان اهل يقين را محقّق ساز؛ مؤمنان را به آرزوىشان كه برپايى حقّ تو ، و يارى دين تو ، و آشكارشدن حجّت تو و انتقام گرفتن از دشمنان توست ، برسان .
3) مهج الدعوات : 72 ، البلد الأمين : 651 .
بازديد امروز : 100267
بازديد ديروز : 300908
بازديد کل : 121990223
|