آثار يقين:

(1)

يقين قلب را محكم مى‏ كند

   شما مى ‏توانيد قلب خود را با پند و اندرز حيات ببخشيد و با نصيحت و موعظه، روح تازه در او بدميد؛ همان گونه كه مى‏ توانيد به وسيله ايمان كامل ويقين، دل را قوى ساخته و همچون كوهى استوار در برابر مشكلات و موانع‏ بايستيد.

   زيرا يقين اگر بصورت كامل و قوى وجود داشته باشد، ديگر براى وسوسه ‏و ترديد راهى باقى نمى ‏ماند و ضعف و سستيها ريشه ‏كن مى ‏گردند. به همين‏ جهت ما موظّف هستيم يقين خود را قوى كنيم.

   حضرت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام مى فرمايند:

اَحْيِ قَلْبَكَ بِالْمَوْعِظَةِ ... وَقَوِّهِ بِالْيَقينِ.(4)

با موعظه نمودن، قلب خود را حيات بخش، و با يقين او را قوى كن.

گر عزم تو در ره حق، آهنين است

مي‏دان به يقين كه راه آن يقين است

   در صورتى كه يقين قلب انسان را فرا گيرد، دل محكم و استوار مى ‏شود و تا هنگامى كه يقين قوى باشد، راهى براى نفوذ وسوسه شيطان باقى نمى ‏ماند. از اين جهت اضطراب و واهمه در وى ايجاد نمى ‏شود و همچون سدّى آهنين در برابر ناراحتيها و پندارهاى ناشايست استقامت مى ‏ورزد.

   حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام مى ‏فرمايند:

مَنْ قَوِيَ يَقينُهُ لَمْ يَرْتَبْ.(5)

هر كس يقين او قوى باشد، شكّ پيدا نمى ‏كند.

گر به صورت ملَكى يا به لطافت حورى

تا به معنى نرسى، از همه دلها دورى

   هميشه شكّ و ترديدها چه در مسائل اعتقادى و چه غير آن، در افرادى پيدا مى‏ شود كه از يقين قوى برخوردار نيستند. كسانى كه يقين در آنها به مرحله ‏كمال نرسيده است، در هجوم شياطين تأثير پذير بوده، و وسوسه‏ هاى آنها در اين گونه افراد، اثرات سوئى به جا مى‏ گذارد؛ ولى آنان كه يقين قلبشان را فرا گرفته است، همچون سدّ آهنين در برابر هجوم شياطين پايدارى مى‏ كنند.

   حضرت امام باقر عليه السلام مى ‏فرمايند:

... فَيَمُرُّ الْيَقينُ بِالْقَلْبِ فَيَصيرُ كَأَنَّهُ زُبُرُ الْحَديِدِ.(6)

وقتى كه يقين به دل راه يافت، آن را همچون قطعه آهن محكم و قوى مى سازد.

   با استحكام قلب نه تنها شكّ و ترديد در مسائل اعتقادى در دل انسان ايجاد نمى شود، و نه تنها يقين همچون دژى محكم او را حفظ مى‏ كند، بلكه به او قدرت مى ‏دهد تا بر ايمان و يقين ديگران نيز بيفزايد.

   اينك داستانى از ايمان و يقينِ يكى از استوانه ‏هاى علمى شيعه را كه اعتقاد به مسائل دينى را در قلوب ديگران افزود، مى ‏نگاريم:

---

4) بحار الأنوار: 219/77.

5) شرح غرر الحكم: 230/5.  

6) بحار الأنوار: 185/78.