بى ‏نيازى از وسايل جنگى

    هميشه جنگ‏ها و خونريزى ‏ها عوامل گوناگونى داشته‏ اند كه به خاطر آن‏ها ملّتى بر ملّت ديگر هجوم برده و به كشت و كشتار يكديگر پرداخته‏ اند . دو چيز عامل اساسى كشتارهايى بوده است كه در طول تاريخ صحنۀ گيتى را با خون مردم رنگين نموده است:

    1 - ضعف و كمبود 2 - افزون طلبى .

    با يك نگاهِ دقيق به صفحات تاريخ مى‏ توان دريافت دو موردى را  كه به عنوان نمونه نام برديم ، اساس بسيارى از جنگ‏هاى مهمّ تاريخ بوده است؛ زيرا كمبود زمين‏هاى حاصلخيز، رودخانه‏ هاى پرآب ، دامدارى‏ هاى وسيع و معدن‏هاى عظيمِ نفت ، طلا و... حكومت‏هاى ظالم را تحريك نموده است تا به همسايگان خود كه از اين نعمت‏ها برخوردار بوده ‏اند هجوم برده و سرزمين و اموال آنان را تصاحب كنند . عامل اصلى اين گونه خونريزى ‏ها كمبود و ضعف و كاستى‏ هايى بوده است كه حكومت مهاجم آن را در كشور خود مشاهده می ‏نموده است .

    عامل مهمّ ديگر در بسيار از جنگ‏ها و خونريزى ‏هايى كه در تاريخ واقع شده است افزون طلبى دولت‏هاى مهاجم بوده است . يعنى كشورى كه آتش جنگ را روشن نموده و دو ملّت را به جان يكديگر انداخته ، نه تنها ضعف و كمبود در مواردى كه ذكر نموديم نداشته است ؛ بلكه با همۀ امكانات و بهره‏ هاى فراوانى كه داشته ، براى افزون نمودن آن‏ها به  كشور ديگر چشم دوخته و براى توسعه‏ بخشيدن و افزايش‏ دادن حكومتِ خويش به كشور ديگر حمله ‏ور شده است .

    اگر در جنگ‏هاى طولانى و لشكركشى‏ هايى كه در صفحات تاريخ ثبت شده نگاه كنيد به روشنى درمى‏ يابيد كه افزون‏ طلبى يك عامل مهمّ در جنگ‏ها ، كشتارها و حمله‏ هاى آنان بوده است .

    البتّه همان گونه كه گفتيم كمبود و ضعف ، و افزون‏ طلبى دو عامل مهمّ براى جنگ‏ها و خونريزى‏ هايى بوده‏ اند كه در تاريخ انجام گرفته است؛ و گرنه جنگ‏ها اسباب و عوامل ديگرى نيز داشته ‏اند كه به خاطر آن‏ها آتش جنگ شعله ‏ور شده و خون مردم صفحۀ گيتى را رنگين ساخته است .

    دربارۀ دو موردى كه نام برديم دقّت كنيد: ضعف و كمبود و همچنين افزون طلبى «دو عامل برونى» حكّام و دولتمردان بوده است .

    بسيارى از جنگ‏ها نه بر اساس «عوامل برونى» بلكه بر اساس «عوامل درونى» حكّام صورت گرفته است .

    «عقده‏ هاى روانى» كه از شمار مهمّ «عوامل درونى» است تاكنون بسيارى از افراد را به صورت جرثومه‏ هاى خون‏ آشام درآورده كه با شعله ‏ور ساختن آتش جنگ و ريختن خون مردم بيچاره ، صفحات تاريخ را رنگين ساخته ‏اند .

    بديهى است بشر با تكامل عقلى از اين گونه عقده ‏ها رهايى يافته و عوامل درونى و برونى براى شعله‏ ور شدن فتنۀ جنگ نابود مى ‏گردد و صلح و صفا و آرامش سراسر گيتى را فرا مى‏ گيرد . در اين صورت چه نيازى به بمب‏هاى مرگبار اتمى و غير اتمى وجود دارد؟!

    از آنچه گفتيم پاسخ سؤال راجع به قسم دوّم از اختراعات كنونى به خوبى واضح مى ‏شود . بديهى است وقتى زمينۀ به كارگيرى چيزى از ميان رفت ، آن چيز نيز محكوم به نابودى است و به دست فراموشى سپرده خواهد شد.