(36)

دعائه عجّل اللَّه تعالى فرجه عند العبور عن وادي السلام

    قال أميرالمؤمنين عليه السلام :

 كأنّني به قد عبر من وادي السلام إلى مسيل السهلة على فرس محجل له شمراخ يزهر ، يدعو ويقول دعائه:

 

    لا إِلهَ إِلّاَ اللَّهُ حَقّاً حَقّاً ، لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ إيماناً وَصِدْقاً ، لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ تَعَبُّداً وَرِقّاً . أَللَّهُمَّ مُعِزَّ كُلِّ مُؤْمِنٍ وَحيدٍ ، وَمُذِلَّ كُلِّ جَبَّارٍ عَنيدٍ ، أَنْتَ كَنَفي حينَ تُعْيينِي الْمَذاهِبُ ، وَتَضيقُ عَلَيَّ الْأَرْضُ بِما رَحُبَتْ.

    أَللَّهُمَّ خَلَقْتَني وَكُنْتَ غَنِيّاً عَنْ خَلْقي ، وَلَوْلا نَصْرُكَ إِيَّايَ لَكُنْتُ مِنَ الْمَغْلُوبينَ ، يا مُنْشِرَ الرَّحْمَةِ مِنْ مَواضِعِها ، وَمُخْرِجَ الْبَرَكاتِ مِنْ مَعادِنِها ، وَيا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِشُمُوخِ الرَّفْعَةِ ، فَأَوْلِياؤُهُ بِعِزِّهِ يَتَعَزَّزُونَ ، يا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمُلُوكُ نِيْرَ الْمَذَلَّةِ عَلى أَعْناقِهِمْ ، فَهُمْ مِنْ سَطْوَتِهِ خائِفُونَ ، أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذي فَطَرْتَ بِهِ خَلْقَكَ ، فَكُلٌّ لَكَ مُذْعِنُونَ.

    أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ ، وَأَنْ تُنْجِزَ لي أَمْري ، وَتُعَجِّلَ لي فِي الْفَرَجِ ، وَتَكْفِيَني وَتُعافِيَني وَتَقْضِيَ حَوائِجي ، اَلسَّاعَةَ السَّاعَةَ ، اَللَّيْلَةَ اللَّيْلَةَ ، إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ.(51)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

51) العدد القويّة : 75 ، دلائل الإمامة : 458 بتفاوت يسير . 

 

---

 

(36)

دعاى آن حضرت عجّل اللَّه تعالى فرجه

هنگام عبور از وادى السلام

    حضرت اميرالمؤمنين صلوات اللَّه عليه مى ‏فرمايد :

 گويا او (حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه) را مى‏ بينم كه سوار بر اسبى آراسته كه پيشانى آن از سفيدى مى‏ درخشد ، از وادى‏ السلام عبور مى ‏كند و به سوى رودخانه سهله مى‏ رود و اين دعا را مى‏ خواند :

 به حقيقت و واقعيّت اعتراف مى ‏كنم كه جز خدا معبودى نيست؛ ايمان دارم و تصديق مى‏ كنم كه هيچ معبودى جز خدا نيست؛ از روى بندگى و سلب اختيار از خود در برابر خدا، عرضه مى ‏دارم كه جز او معبودى نيست . بار الها؛ اى عزّت‏بخش هر مؤمن غريب و تنها؛ اى كسى كه هر ستمگر زورگوى كينه‏ توزى را تو خوار مى ‏كنى؛ تو تنها پناهگاه و حامى من هستى؛ آن گاه كه راه‏هاى گوناگون مرا به رنج افكند، و زمين با اين همه گستره و پهنا، بر من تنگ آيد .

    بار الها ؛ تو مرا آفريده ‏اى در حالى كه بى‏نياز از آفرينش من بودى؛ اگر جز يارى‏رساندن تو بود، به طور حتم من نيز از شكست‏ خوردگان بودم. اى خدايى كه رحمت و مهربانى خويش را از جايگاه‏هاى آن مى ‏پراكنى؛ اى خدايى كه بركت‏ها را از معدن‏هاى آن بيرون مى ‏آورى؛ اى خدايى كه بلند مرتبگى و والايى را به خويش اختصاص داد، و بدين سان دوستانش به واسطه عزّت او عزّت‏مند مى‏ شوند؛ اى كه تمام پادشاهان، يوغ خوارى و ذلّت را بر گردن خويش در برابر تو افكنده ‏اند، و از خشم تو و هيبتت پيوسته بيمناك هستند .

    به واسطه آن نامت از تو درخواست مى ‏كنم كه آفريدگانت را با آن آفريدى، و همه به فرمان‏برداريت گردن نهاده ‏اند . از تو درخواست مى‏ كنم كه بر محمّد صلى الله عليه وآله وسلم درود بفرستى، و كار مرا به انجام برسانى، و در گشايش و فرج كار من شتاب فرمايى، و مرا كفايت كنى و عافيت و سلامتى ببخشى و خواسته هايم را برآورده سازى؛ در همين ساعت؛ در همين ساعت؛ همين امشب؛ همين امشب ؛ به راستى كه تو بر هر چيزى توانايى . (51)

______________________________

51) العدد القويّة : 75 ، دلائل الإمامة : 458 (با تفاوتى اندك) .