رشوہ به زنان مھاجر و انصار

با دقّت نمودن در کارھایی که سقیفه نشینان انجام دادہ اند، روشن می شود که آن ھا در بسیاری از موارد به  عصر جاھلیّت برگشته و بر خلاف دستورات رسول خدا صلّی الله علیه وآله عمل نمودند. یکی از آن ھا طرد زنان و بی اعتنایی به رأی و عقیدۂ آنان است، در حالی که رسول خدا صلّی الله علیه وآله در چند مورد از زنان بیعت گرفتند که یکی از آن ھا جریان غدیر است، نیز برای خلافت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام از آنان بیعت گرفتند، ولی به عقیدۀ حاکمان سقیفه زن ھا ھمچون عصر جاھلیّت در نظر آنھا فقط برای استفادۂ جنسی و کار در خانه ارزش داشتند. به این جھت که برای بیعت زنان ارزشی قائل نشدند و برای آرامش و ساکت بودن آنان به تمام زنان مھاجر و انصار رشوه دادند. ابن ابی الحدید در شرح نھج البلاغه می نویسد:

و چون مردم بر گرد ابوبکر جمع شدند و بیعت او استوار شد، اموالی میان زنان مهاجر و انصار پخش کرد و سهم یکی از زنان خاندان عدی بن نجّار را همراه زید بن ثابت برای او فرستاد. آن زن پرسید: این چیست؟ گفت: مالی است که ابوبکر میان زنان تقسیم کرده است. آن زن گفت: آیا با دادن رشوه می خواهید از دین خود رشوه بگیرم! نه، به خدا سوگند از او چیزی نمی پذیرم او آن را پیش ابوبکر باز فرستاد.(۱)

ولی چه بسیار زنانی بودند که رشوۂ ابوبکر را پذیرفتند و دربارۂ غصب خلافت امیرالمؤمنین علی علیه السلام کلامی به زبان جاری نساختند!

---

۱۔ جلوۀ تاریخ در شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید:  ۱/ ۲۲۹.