سقیفه از نظر قرآن

کلمۀ­ «الظالمین» در آیهٔ شریفۀ: «قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ»(۱) ’’خداوند فرمود: عهدِ من [که مقام والای امامت است] به ستمکاران نمی‌رسد‘‘ دلالت می کند که ابوبکر و عمر نمی توانند مقام امامت و خلافت را به دست گیرند چون قبل از ورود در صف مسلمانان در ظاھر و باطن مشرک بودند، و  پس از اظھار اسلام نیز ظلمی که آن دو نفر به اھل بیت رسول خدا صلّی الله علیه و آله نمودند، ھیچکس نکردہ است.

 پس کلمهٔ «ظالمین» دلالت می کند که کسی که سابقهٔ ظلم داشته باشد که شرک از موارد مهمّ ظلم است، لیاقت خلافت را ندارد. «إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ»(۲) ’’بی‌تردید شریک قرار دادن [برای او] ستمی بزرگ است‌‘‘ پس هر کس سابقهٔ شرک و بت پرستی داشته به هیچ وجه نمی تواند که خلیفهٔ الهی شود. و هیچکس در سابقهٔ شرک ابوبکر و عمر شک ندارد، ھمانگونه که ھیچگونه شکی در ظلم و ستمی که آنان بر اھل بیت رسول خدا صلّی الله علیه و آله انجام دادند، وجود ندارد.

---

۱۔ سورۂ بقره ، آیۀ ۱۲۴.

۲۔ سورۂ لقمان، آیۀ ۱۳.