(29)

الدعاء المرويّ عنه أرواحنا فداه

    للنجاة من الشدائد ، والحفظ من اللصوص

    قال آية اللَّه الشيخ علي أكبر النهاوندي : قال لنا العالم المتّقي الشيخ محمّد تقي التربتي أنّه قال له بعض تلامذته :

    كنت حين مراجعتي عن زيارة العتبات العاليات مع رجل من الطلّاب في آخر القافلة فصرنا عاجزاً عن السير لشدّة العطش والتعب وبعد ما وصلنا إلى القافلة بمشقّة كثيرة رأينا قد نهب اللصوص القافلة ، وسرق أموالهم و... .

    فذهبت مع صديقي إلى مكان مرتفع من الأرض مع كمال الخوف فرأينا حينئذٍ سيّداً جليلاً يكون معنا وأعطاني سبعة تمر وقال لي :

    كُل أربعة من التمر ، وأعط الباقي للشيخ ، فلمّا أكلنا التمر ذهب عنّا العطش .

    فقال لنا : ادعوا هذا الدعاء للنجاة وللحفظ من اللصوص :

    أَللَّهُمَّ إِنّي أَخافُكَ ، وَأَخافُ مِمَّنْ يَخافُكَ ، وَأَعُوذُ بِكَ مِمَّنْ لايَخافُكَ .

    فذهبنا معه قليلاً فأشار وقال : هذا بيتكم ... .

    فلمّا نظرنا رأينا بيتنا فدخلنا في البيت ونمنا لشدّة التعب ولم نلتفت إلى ما وقع لنا ، وبعد اليقظة علمنا أنّه كان مولانا صاحب الأمر صلوات اللَّه عليه  .(41)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

41) العبقريّ الحسان : 117/1 المسك الأذفر . 

 

---

 

(29)

دعاى ديگر از امام زمان ارواحنا فداه

براى رهايى از سختى‏ها و حفظ شدن از دزدان

مرحوم آية اللَّه شيخ على اكبر نهاوندى مى‏ نويسد : شيخ على اكبر تهرانى - ساكن مشهد مقدّس - براى ما قضيّه‏ اى تعريف كرد و گفت : عالم متّقى شيخ محمّد تقى تربتى - كه از دانشمندان بزرگ و علماى اخلاق و از شاگردان علّامه ميرزا حبيب اللَّه رشتى بود و اجازه‏ اى از ايشان داشت - فرمود : يكى از شاگردان متديّن من - كه از سادات شهر تربت بود - براى من تعريف كرد و گفت :

از زيارت عتبات عاليات كه برمى‏ گشتم ، همراه طلبه‏ اى از خانقين خارج شدم و پياده به دنبال قافله به طرف قصر شيرين حركت كرديم ، از شدّت تشنگى و خستگى ناتوان شده ، و با زحمت زياد خود را به قافله رسانديم ، ديديم قافله را دزدها غارت كرده و اموالشان را برده بودند، افرادى مجروح شده و در بيابان افتاده بودند، و محمل ‏ها شكسته و روى زمين افتاده بود . ما از ترس به كنارى رفته و به بالاى تپّه ‏اى رفتيم ، ناگاه ديديم سيّد بزرگوارى كنار ما ايستاده ، به ما سلام فرمود ، بعد هفت دانه خرماى زاهدى به من داد و فرمود : چهار دانه را خودت بخور ، و سه دانه آن را به شيخ بده .

چون خرماها را خورديم تشنگى ما برطرف شد ، و فرمود : اين دعا را به جهت رهايى از سختى‏ها ، و محفوظ بودن از شرّ دزدها بخوانيد :

   بارالها ؛ من از تو مى‏ ترسم؛ و از هر كسى كه از تو مى‏ ترسد نيز مى‏ ترسم؛ و از كسانى كه از تو نمى‏ ترسند به خودت پناه مى‏ برم .

 پس از آن؛ اندكى با آن سيّد بزرگوار راه رفتيم، ناگاه اشاره كرد و فرمود: اين منزل شماست. نگاه كرديم ، ديديم منزل پايين آن تپّه بود ، و چون وارد منزل شديم از شدّت خستگى خواب بر ما غلبه كرد ، خوابيديم ، و متوجّه آنچه براى ما اتّفاق افتاده بود نشديم ، چون بيدار شديم دانستيم كه آن بزرگوار حضرت ولىّ عصر ، صاحب الزمان عجّل اللَّه فرجه بوده است . (41)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

41) العبقرىّ الحسان : 117/1 المسك الأذفر .