کتاب : «امیرالمؤمنین علی علیه السلام و عصر ظهور» 

شكايت بسيار مهمّ

حضرت اميرالمؤمنين علیه السلام به خداوند

وظيفه هر انسان با ايمان اين است كه در راه يارى دين قدم بردارد و به امام زمانِ‏ خود، خدمت كند.
ما بايد بدانيم خدمت نمودن به امام زمان ارواحنا فداه و كمك كردن به دين‏ مخصوص اهل علم نيست - هر چند حوزه‏ هاى علوم دينى در اين رابطه ‏وظيفه‏ اى بسيار سنگين دارند كه بايد آن را انجام دهند - امّا ساير مردمان نيز اين ‏وظيفه را به عهده دارند كه خدمت‏گذار به امام زمانِ خويش بوده و در راه يارى ‏دين قدم بردارند.
چه كسى از حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام بهتر مى ‏تواند ما را با اين وظيفه مهم آشنا سازد؟
به اين جهت شكايت حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام به خداوند را كه هشدارى بسيار مهمّ به دوستان و تمامى جامعه بشريّت مى ‏باشد نقل مى ‏كنيم تا همه بدانند مظلوم ‏ترين شخصيّت عالم هستى از همه دوستداران اهل بيت علیهم السلام و تمامى‏ كسانى كه دم از انسانيّت مى ‏زنند، چه انتظارى دارند.

حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام از كسانى كه ادّعاى دوستى و طرفدارى از اهل‏بيت علیهم السلام مى ‏نمايند ولى به يارى آنها بر نمى ‏خيزند و از دين پشتيبانى نمى‏ كنند، دلى پر درد دارند.
حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام نه تنها از دوستان و محبّين خود انتظار پشتيبانى از عدل و عدالت دارند، بلكه از هر انسان و بنده خدايى كه گفتار حق‏ طلبانه اهل ‏بيت علیهم السلام را مى ‏شنود و از يارى خدا و كمك به دين خدا سرباز مى ‏زند گله‏ دارند. و از آنها به خداوند شكايت نموده و از او مى ‏خواهند كه شاهد بى ‏تفاوتى آنها و كمك نكردن به خدا و دين او باشد.

حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام با دلى پر درد، از همه آنها به خداوند شكايت نموده و او را چنين مى‏ خوانند:

أَللَّهُمَّ أَيُّمَا عَبْدٍ مِنْ عِبَادِكَ سَمِعَ مَقَالَتَنَا الْعَادِلَةَ غَيْرَ الْجَائِرَةِ وَالْمَصْلِحَةَ فِي الدِّينِ‏ وَالدُّنْيَا غَيْرَ الْمُفْسِدَةِ فَأَبَى بَعْدَ سَمْعِهِ لَهَا إِلاَّ النُّكُوصَ عَنْ نُصْرَتِكَ وَالْإِبُطَاءَ عَنْ‏ إِعْزَازِ دِينِكَ.
فَإِنَّا نَسْتَشْهِدُكَ عَلَيْهِ بِأَكْبَرِ الشَّاهِدِينِ شَهَادَةً وَنَسْتَشْهِدُ عَلَيْهِ جَمِيعَ مَنْ أَسْكَنْتَهُ ‏أَرْضَكَ وَسَمواتِكَ، ثُمَّ أَنْتَ بَعْدُ الْمُغْنِي عَنْ نَصْرِهِ وَالْآخِذُ لَهُ بِذَنْبِهِ.(1)

خداوندا هر بنده‏ اى از بندگان تو كه سخن ما را بشنود، سخنى كه از روى عدل و داد است، نه از روى جور و ستم، و به مصلحت دين و دنيا است نه در راه تباهى و فساد. (هركس چنين سخنى را بشنود امّا) پس از شنيدن از پذيرفتن آن خوددارى كند، و جز سرپيچى از يارى تو و خوددارى از عزيز داشتن دين تو، كارى انجام ندهد، پس همانا ما از تو عليه چنين كسى، درخواست شهادت مى ‏كنيم، شهادتى كه بزرگترين شهادت‏ است.(2) و نيز همه كسانى را كه در زمين و آسمان ‏هايت سكونت داده ‏اى، به شهادت مى‏ طلبيم. سپس تو، بعد از خوددارى و سرپيچى چنين كسى از يارى دين تو، بى نياز كننده ما را از يارى او، و او را به علت گناهش، بازخواست كننده ‏اى.

واى از آن روزى كه شخصى كه خود را دوستدار و شيفته حضرت اميرالمؤمنين ‏و اهل بيت علیهم السلام مى ‏داند، بفهمد كه آن حضرت با دلى پر درد شكايت او را به ‏خداوند نموده و خدا را عليه او به شهادت طلبيده‏ اند.

با اينكه حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام اين كلام را در زمان جنگ صفّين فرموده‏ اند ولى احتمال دارد عموميت داشته باشد و زمان‏ هاى ديگر و ساير امامان علیهم السلام را نيز شامل شود، زيرا نه آن را اختصاص به جنگ صفّين قرار داده و نه ‏مخصوص كسانى دانسته‏ اند كه از يارى به شخص آن حضرت، خوددارى‏ كرده ‏اند؛ و نفرموده ‏اند هر كس گفتار عادلانه من را بشنود و به يارى و نصرت ‏دين برنخيزد، بلكه فرموده ‏اند:

اللّهم ايّما عبد من عبادك سمع مقالتنا العادلة ...

خداوندا هر بنده از بندگانت كه گفتار عادلانه ما را (نه من را) بشنود...

تعبير حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام «مقالتنا» و «انّا نستشهدك» شامل گفتار و شكايت هر يك از امامان علیهم السلام كه مردم را به يارى طلبيده‏ اند و آنان سستى ‏ورزيده و به كمك دين خدا نپرداخته ‏اند، مى ‏شود.
بنابراين احتمال هر انسانى كه در زمان هر يك از امامان علیهم السلام و به كمك دين ويارى امام زمانش نباشد؛ شامل شكايت حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام از او به‏ خداوند، مى‏ شود.
ولى اگر اين احتمال را نپذيريم و بگوئيم گفتار حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام عموميت ندارد و در ارتباط با جنگ صفين صادر شده و مخصوص همان زمان ‏است.
در اين صورت بايد توجّه داشته باشيم، چگونه ممكن است حضرت ‏اميرالمؤمنين علی علیه السلام پس از بيست و پنج سال خانه ‏نشينى و همچنین در حكومت ظاهرى‏ خود، از بى ‏اعتنايى مردم زمان خويش به خداوند شكايت نموده ‏اند امّا امام‏ زمان عجل الله تعالى فرجه در طول دوازده قرن غربت مظلومانه خود هيچ‏ گونه ‏شكايتى از دوستان خود به خداوند ننموده ‏اند؟!
بنابراين در اين روزگار كه حضرت بقية الله الاعظم ارواحنا فداه بارها دوستان وشيعيان خود را به كمك و يارى طلبيده ‏اند هر كس به نداى آن حضرت، پاسخ ‏ندهد شامل گله و شكايت آن حضرت مى ‏شود.
آيا سزاوار نيست - اگر تاكنون به نداى امام زمان عجّل الله تعالى فرجه گوش فرا نداده ‏ايم - خود را از گروهى كه به يارى امام زمان عجّل الله تعالى فرجه نشتافته ‏اند، خارج كنيم و هر کس با استفاده از علم و دانش، و مال و ثروت و يا هر گونه امكاناتى كه‏ دارد به يارى امام زمان عجّل الله تعالى فرجه و به كمك دين خدا بپردازيم؟!
تاكنون براى يارى امام زمان عجّل الله تعالى فرجه و كمك به دين خدا چه كرده ‏ايم كه ‏نام ما، در شكايت نامه به خداوند ثبت نشده باشد؟
اگر تاكنون كارى براى دين خدا نكرده ‏ايم، و از يارى حضرت مهدى ارواحنا فداه‏ خوددارى كرده ‏ايم و نسبت به آن بزرگوار غافل بوده ‏ايم، سعى كنيم نام خود را از شكايت ‏نامه به خداوند بزرگ پاك كنيم. و با استفاده از توانايى‏ هاى خود براى نصرت و يارى حضرت مهدى عجّل الله تعالى فرجه گامى شايسته برداريم؛ قلب خود را از معارف امام زمان ارواحنا فداه سيراب كنيم و همه دوست‏داران ‏اهل بيت علیهم السلام را با مقام عظيم ولايت آن حضرت، آشنا و آشناتر سازيم. و با پاكسازى نفس، خود را براى زندگى در عصر ظهور آماده سازيم.
اين وظيفه همه شيعيان و دوستداران واقعى امام زمان عجّل الله تعالى فرجه است كه‏ منتظر و آماده براى ظهور سرور عالم هستى باشند، حضرت اميرالمؤمنين علی علیه السلام راه آماده بودن براى عصر ظهور را به همه ما تعليم داده ‏اند.

---

(1) نهج البلاغه، خطبهء 209.
(2) مقصود از بزرگترين شهادتها، شهادت خداوند است، به دليل آيه مباركه 19 از سوره انعام: (قُل أيّ شَي‏ءٍ أكْبَرُ شَهَادَةُ قُلِ اللَّهُ) (ابن ابى الحديد).