«9»

   سوره «شمس»

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا (1) وَالْقَمَرِ إِذَا تَلاَهَا (2) وَالنَّهَارِ إِذَا جَلاَّهَا (3) وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا (4) وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا (5) وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (6) وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا (7) فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا (8) قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا (9) وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا (10) كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا (11) إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا (12) فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا (13) فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ ‏عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا (14) وَلاَ يَخَافُ عُقْبَاهَا (15)

 

 

سوره شمس

به نام خداوند بخشنده مهربان

سوگند به خورشيد و تابش نور آن * سوگند به ماه و هنگامی که در پی آن آيد * و سوگند به روز هنگامی که آن (خورشيد، زمين) را هويدا سازد * و به شب هنگامی که آنرا بپوشاند و هوا را تاريک نمايد. * و سوگند به آسمان و آنکه آن را بنا نهاد * و به زمين و کسی که آن را گسترانيد * و سوگند به نفس و آنکه آن را راست و درست نمود * پس تبهکاری و پرهيزکاری (شرّ و خير) آن را به وي الهام نمود * همانا رستگار شد کسی که آن را تزکيه نمود * و ناکام و زيانکار شد کسي که آن را به پليدی ها آلوده ساخت * قوم ثمود با طغيانگری (پيامبر خود را) تکذيب کردند * آنگاه که شقی ترين آن ها به پا ساخت * فرستادۀ خداوند به آن ها گفت: اين ناقه که آيت خدا است او را با آبشخورش واگذاريد ولی آن ها او را تکذيب و ناقه را پي کردند * پس پروردگارشان آن ها را به کيفر گناهشان هلاک کرد و همه را با خاک يکسان نمود * و هرگز از عاقبت اين کار بيم ندارد.