پرواز فكر و انديشه

   انسان بايد از عالم وهم و خيال دور شود و به سوى حقيقت روى آورد. روى آوردن به فكر و انديشه در حقائق هستى و خو گرفتن به آن، انسان را از عالم وهم و خيال دور مى‏ سازد و او را انديشمند و جوياى حقيقت و واقعيت‏ مى‏ سازد. از اين رو حضرت عيسى در سفارشات خود فرموده است:

عَوِّدْ ... قَلْبَكَ الْفِكْرَ.(2)

قلب خود را به فكر كردن و انديشيدن عادت ده.

   در صورت خوگرفتن به تفكّر، قدرت فكر و نيروى تمركز، بيشتر مى‏ شود و آن گاه كه فكر قوى شود، وهم و خيال ضعيف مى‏ شود. با تضعيف وهم وخيال و تقويت فكر، اثر تبليغات و تلقينات گمراه كننده شيطان و دشمنان دين، تضعيف مى‏ شود؛ زيرا آن گاه كه انسان معتاد به تفكّر و تأمّل و انديشه شد، بنيان‏ معتقدات و معلومات خود را بر همين اساس قرار مى‏ دهد. به همين دليل‏ حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در گفتار خود فرموده‏ اند:

لا عِلْمَ كَالتَّفَكُّرِ.(3)

هيچ علمى همانند تفكّر نيست.

   تفكّر و انديشه و استفاده از ارزشهاى موجود در مغز آدمى، از صفات مردان‏ بزرگ و خودساخته است. آنان با پرواز فكر و سير انديشه و شناخت موجودات‏ هستى، بر ايمان و يقين خود مى‏ افزايند. به همين جهت مردان خودساخته‏ افكارشان خمود، بى ‏رونق و خاموش نيست.

   پيغمبر اكرم ‏صلى الله عليه وآله وسلم به حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام فرمودند:

مِنْ صِفاتِ الْمُؤْمِنِ اَنْ يَكوُنَ جَوَّالَ الْفِكْرِ.(4)

از صفات مردان مؤمن، اين است كه از جولان فكرى برخوردارند.

   آنان با پرواز فكر، روح خود را متعالى ساخته و عالى‏ ترين هدفها را بر مى‏ گزينند و در پى آن، محكم‏ترين اراده‏ ها و قوي‏ترين همّتها را بدست‏ مى‏ آورند و با پشتوانه فكر قوى، از خداوند بزرگ خواستار موفقيّت و دستيابى‏ به اهداف مقدّس مى‏ شوند.

---

2) بحار الأنوار: 329/14، از تنبيه الخواطر: 229/2.

3) بحار الأنوار: 409/69، نهج البلاغه: كلمات قصار 109.

4) بحار الأنوار: 310/67.