امیرالمؤمنین علی علیه السلام

از پاک ترین افراد قریش است

همانطور که می دانیم ابوبکر و عمر و ... در سقیفه به قریشی بودن خلیفه تکیه کردند و گفتند چون قریش مهم ترین قوم عرب است، خلیفه باید از میان آن ها انتخاب شود به این جهت سعد بن عباده که از بزرگان انصار بود، چون از طایفۀ قریش نبود، صلاحیت خلیفه شدن را نداشت.

در این باره می گوییم، خلافت دارای شرایطی است که هیچگاه قریشی بودن فردی نمی تواند با آن شرایط و اوصاف برابری کند، و بر فرض که قریشی بودن کسی بتواند وسیلۀ انتخاب او برای خلافت باشد، این در صورتی است که تمام گروه ها و قبیله های قریش مورد مدح و ستایش باشند، ولی اگر در میان قریش گروه یا گروه هایی معروف به پستی باشند، بدیهی است کسی که از گروه های قریش به پستی و دنائت شناخته شده قابلیت، انتخاب برای خلافت را ندارد. و همانطور که می دانیم ابوبکر و عمر از پست ترین طائفه های قریش که طایفه تیم و عدی بودند، بنابراین کلّ طائفه آن ها به پستی و رذالت و انائت معروف بودند، پس کسی که از طائفه های پست قریش باشد، چگونه می تواند دارای عنوان مدح قریشی بودن قرار گیرد و برای خلافت انتخاب شود؟

زیرا همانطور که گفتیم قریشی بودن در صورتی می تواند سبب افتخار کسی باشد که همۀ طائفه های قریش مورد مدح باشند و اگر همۀ آن ها مورد مدح نیستند، کسی که می خواهد به قریشی بودن افتخار کند باید از طائفه های مورد مدح قریش باشد نه کسی که از طائفه ای است که به پستی و دنائت معروف است مانند طایفۀ ابوبکر و عمر یعنی تیم و عدی.

پس ابوبکر و عمر در روز سقیفه یادشان بود که از قریش هستند؛ ولی فراموش کرده بودند که از پست ترین طائفۀ قریش می باشند.

جالب توجّه است که ابوسفیان دربارۀ پستی طائفۀ تیم وعدی اشعاری سروده است و گفته چگونه مردم کسی را در سقیفه انتخاب کردند که از طائفۀ پست قریش است؛ او می گوید: