سلطنت حضرت سليمان

در آغاز پادشاهى بلقيس، داود عليه السلام درگذشت و سليمان پادشاهى و مملكت او را ارث برد و اين امور همه به روزگار حكومت كيخسرو پسر سياوش بود و چون سليمان پادشاه شد كيخسرو با خاندان و گنجينه‌هاى خود از سرزمين شام نخست به عراق و سپس به خراسان كوچ و در بلخ اقامت كرد و كيخسرو خود قبلاً بلخ(1) را ساخته بود.
 سليمان هم آمد و مقيم عراق شد و چون خبر آمدن سليمان به عراق و عظمت پادشاهى و قدرت او به اطّلاع كيخسرو رسيد سخت ترسيد و اندوهگين شد و افسرده و بيمار شد و چيزى نگذشت كه درگذشت.
سليمان هم از عراق به مرو آمد و از مرو به بلخ رفت و از بلخ آهنگ سرزمين‌هاى تركان كرد و در آن پيش رفت و تا سرزمين چين جلو رفت آنگاه از جايگاه برآمدن آفتاب از كنار دريا به سوى راست حركت كرد و به قندهار(2) رسيد و از آنجا به كَسْكَرْ(3) رفت و به شام برگشت و خود را به تَدْمُرْ(4) كه موطن او بود رساند. 

گويند: در كَسكر بر روى سنگى اين دو بيت را نوشته يافتند:
به هنگام برآمدن آفتاب از سرزمين فارس بيرون آمديم و اكنون خواب نيمروزى خود را در شهر كسكر انجام داديم.
براى ما نيرويى جز نيروى پروردگارمان نيست و شامگاهان از شهر تدمر به هر جاى زمين كه بخواهيم مى‌رويم.(5)

---

(1) بَلْخ : از شهرهاى مشهور و بزرگ خراسان كه از همه جا بيشتر محصول گندم داشت و آن شهر را به روزگار حكومت عثمان بن عفّان، احنف بن قيس گشود. گروه زيادى به آن شهر منسوبند از جمله محدّث معروف حسن بن شجاع. 
(2) شهرى در فاصله سيصد كيلومترى كابل پايتخت افغانستان و داراى اهميّت بازرگانى است و كنار شاهراه ايران و هند قرار دارد.
(3) كسكرة: منطقه وسيعى ميان بصره و كوفه و شهر مهمّ آن واسط است.
(4) تدمر: از شهرهاى شام است. 

(5) اخبار الطوال : 45.