روزه انديشه
در اسلام، روزه سكوت وجود ندارد؛ همان گونه كه شبانگاه صوم وخوددارى از خوردن و آشاميدن معنى ندارد. ولى آنان كه در مقام دست يافتن به مراتب عالى معنوى هستند، به جاى روزه سكوت به روزه انديشه مى پردازند و ذهن خود را به افكار زشت و ناپسند، آلوده نمى نمايند. اين دستورى است كه از خاندان وحى به ما رسيده است. حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايند:
صِيامُ الْقَلْبِ عَنِ الْفِكْرِ فِي الْاثامِ اَفْضَلُ مِنْ صِيامِ الْبَطْنِ عَنِ الطَّعامِ.(17)
روزه قلب از فكر كردن درباره گناهان، برتر است از روزه داشتن و پرهيزنمودن از خوردن خوراكيها.
اگر خود را به افكار زشت آلوده نسازيد، در برابر گناهان و اعمال ناپسند بيمه مى شويد، در اين هنگام فكر، همچون آئينه اى صاف و درخشان واقعيّت را براى شما روشن مى كند و نشان مى دهد. روزه انديشه، مى تواند بهترين ومؤثّرترين راه براى نجات را، در اختيار انسان گذاشته و آدمى را در سير معنوى موفّق كند.
روزه انديشه، مى تواند روح انسان را به پرواز درآورده و بر فراز فضاى بيكران عالم معنى، به اوج ترقى و پيشرفت برساند.
اگر به انجام روزه انديشه موفّق شويد، شيطان را شكست مى دهيد. اگر چه شيطان براى مؤمنين، دشمنى ضعيف به شمار مى آيد و قدرت او براى گمراهى انسان كم و اندك است؛ ولى او از نفس انسانها كه دشمنى پرقدرت و مقتدر، وهميشه همراه و همگام با انسانها است، استفاده مى كند.
او با وسوسه در نفس افراد، مى تواند نفس را با خود هم عقيده ساخته و باكمك نفس، هستى انسان را به تباهى كشيده و سعادت دو دنيا را از او بگيرد.
راه مقابله با وسوسه هاى شيطانى و حديث نفس، نفىِ افكار دنيوى است.كسى كه نفس خود را از انديشه هاى دنيوى دور نمايد، مرتكب گناه و اعمال زشت نمى شود و در اين صورت سعادت جاويدان را بدست مى آورد؛ زيرا انديشه سالم و فكر صحيح، انسان را از غم و اندوه و افكار دنيوى - كه ويرانگر خوشى و خوشبختى است - نجات داده و سرانجامى بسيار عالى براى او به ارمغان مى آورد.
17) شرح غررالحكم: 214/4.
આજના મુલાકાતીઃ : 1832
ગઈકાલના મુલાકાતીઃ : 239476
સૌ મુલાકાતીની સંખ્યા : 122430786
|