اهميّت انتظار

 انتظار يكى از مهمترين صفات اولياء خدا در زمان غيبت است و در روايتى كه امام سجاد عليه السلام درباره انتظار به ابو خالد كابلى فرموده‌اند، به اين حقيقت تصريح فرموده‌اند كه انتظار ظهور امام زمان عجل الله تعالى فرجه، از بزرگترين نوع فرج است. امام سجاد عليه السلام مى‌فرمايند:

أنتظار الفرج من أعظم الفرج. (1)

انتظار فرج از بزرگترين نوع فرج است.

فرمايش امام زين العابدين عليه السلام نكتۀ مهمّی را به ما تعليم مى‌دهد كه بايد با دقّت كامل به آن ها دست يابيم.

براى توضيح مطلب به اين توجه كنيد كه افرادى از منتظران ظهور در گوشه و كنار جهان براى ظهور امام زمان عجل الله تعالى فرجه دعا مى‌كند و هر هفته ساعتى را به ياد آن حضرت مى‌گذارند و براى تعجيل ظهور آن بزرگوار دعا مى‌كند، گرچه اين افراد با كسانى كه نسبت به ظهور امام زمان عجل الله تعالى فرجه بى‌تفاوت هستند فرق دارند ، ولى اين مطلب بايد توجه داشته باشيم كه ما اگر سال‌هاى سال هم به همين مقدار اكتفا كرده گاه گاهى در طول هفته ساعتى از امام زمان ارواحنا فداه ياد كرده و براى آن حضرت دعا كرده‌ايم ، وظيفه خود را انجام نداده‌ايم ، يعنى اگر ساعتى را به ياد آن بزرگوار بوده‌ايم ساير ساعات كارى را به چيزى سرگرم شده‌ايم در نتيجه و از آن حضرت غافل شده‌اى؟ اگر ما اين چنين بوده و هستيم بايد بدانيم هنوز در اوّل راه هستيم، هر چند سال‌ها در آن قدم گذارده باشيم، آيا مى شود گفت كه ما منتظر ظهور امام زمان هستيم، ما گرفتار زندگى شخصى، خانوادگى و اجتماعى خود هستيم و با اصل زندگى و حيات واقعى فاصله داريم!

متأسفانه ما مسأله انتظار را در حاشيه زندگى قرار داده‌ايم، و با بى‌توجهى به آن، آن را از دست داده‌ايم و به امور بى‌ارزش و غير مهم پرداخته و لحظات زندگى خود را ضايع نموده و از دست مى‌دهيم.

حضرت اميرالمؤمنين علی عليه السلام مى‌فرمايند :

من اشتغل بغير المهمّ ضيّع الاهمّ.(2)

در روايت جالب ديگرى حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مى‌فرمايند:

لاَ تَجْعَلْ أَكْبَرَ هَمِّکَ بِأَهْلِکَ وَوُلْدِکَ فَإِنَّهُمْ إِنْ يَكُونُوا أَوْلِيَاءَ اَللهِ سُبْحَانَهُ فَإِنَّ اللهَ لاَ يُضَيِّعُ وَلِيَّهُ وَإِنْ يَكُونُوا أَعْدَاءَ اللهِ فَمَا هَمُّکَ بِأَعْدَاءِ الله.(3)

بزرگترين همّ و غمّ خود را براى  اهل خودت و فرزندانت قرار نده، زيرا كه آنان اگر از اولياء خداوند سبحان باشند خداوند ولى خود را ضايع نمى‌كند و اگر دشمنان خداوند باشند، پس چرا همّ و غمّ خود را براى دشمنان خدا قرار داده‌اى.

نكته‌اى كه بايد به آن توجّه داشته باشيم اين است كه از كلام حضرت امير المؤمنين عليه السلام استفاده مى‌شود، يعنى از كسانى كه اهل و فرزندان خود را رها مى‌كنند، اشتباه است و هر كسى بايد وظيفه دينى خود را نسبت به زن و فرزندان خود انجام دهد، و همانگونه كه واجب است از نظر آشنا سازى آنان با مسايل اعتقادى كار كند از نظر مادى هم بايد وظيفه خود را نسبت به آنان انجام دهد، البته بايد از كارهاى بيهوده و بى‌ارزش دورى كند حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در اين‌باره مى‌فرمايند :

دع ما لايعنيک، واشتغل بمهمک الّذي ينجيک.(4)

رها كن آنچه كه تو را و خود به كار مهمّی كه نجات بخش توست مشغول ساز.

بنابراين فرمايش ما بايد همت خود را از كارهاى بيهوده و يا غير مهم سوى كارهاى مهم و مهم‌تر جذب كند و كارهاى كه نجات بخش اوست انجام دهد.

---

(1) بحارالانوار : 52 / 122 ح 4 .

(2) شرح غررالحکم:  3017 .

(3) شرح غررالحکم:  10392 .

(4) شرح غرر الحکم : 3 / 3017 .