پاسخ به سئوالي دربارهٔ توضيح يک حديث مشکل

 

از آقاي علي ... به پايگاه علمي المنجي :

    نظر شما در مورد این حدیث چیست ؟ روزی  رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلّم بر فراز منبر صدای گریۀ حسنین   علیهماالسّلام را شنید با نگرانی از  جا برخاست و چنین فرمود: «ایّها النّاس!… فقد قُمتُ إلیهما و  ما مَعِی عَقلِی»؛ «مردم! من بی اختیار به پا خاستم و به  سوی فرزندانم رفتم و گویی در آن لحظه  عقلم با من همراه نبود». المناقب: ۳/۳۸۵؛ بحارالانوار: ۴۳/۲۸۴؛    المستدرک: ۱۵/۱۷۰
    این را از یکی از سایت ها آوردم ، نمي  دونم فضیلت است یا نه؟

------------------------------------

جواب : 

بسم الله الرحمن الرحيم

اين جمله اگر از يک فرد معمولي صادر شود، نه تنها در آن فضيلتي نيست ، بلکه سزاوار مذمّت نيز مي باشد. اما با توجّه به اينکه نفوس اهل بيت عليهم السلام طاهره و مطهره مي باشد، اين کلام دليل بر فضيلت است .

در توضيح مطلب مي گوييم : خاندان رسالت صلوات الله عليهم اجمعين به دليل آيه تطهير و آيات ديگر ، تمامي وجود مبارکشان پاک و مطهر از هر عيب و نقصي است . بنابر اين نه تنها عقل و روح آن بزرگواران طاهر و مطهر است ، بلکه نفوس شريفهٔ آنان نيز از شائبهٔ هر گونه عيب و نقصي پاک مي باشد. پس اگر آن بزرگواران کاري را بر اثر «احساس» ـ که از نفس سرچشمه مي گيرد ـ انجام دهند ، آن عمل از هر عيب و ايرادي مبرا و دور است . زيرا چون نفس آن بزرگواران پاک و مطهر است ، تمام تمايلات و کارهايي که از نفس آنان صادر مي شود نيز رحماني و بدون اشتباه است.

بنابراين به صرف احساس، پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله ـ بدون نياز آن حضرت به تعقل ـ خود را براي آرام کردن امام حسن و امام حسين عليهما السلام به آنها رساندند و اين ، فضيلت براي همهٔ آن بزرگواران است. زيرا يک عمل پاک از يک نفس پاک و مطهر براي دو فرد پاک و مطهر انجام گرفته است.

 

پايگاه علمي المنجي