معارف الهى

    خاندان وحى عليهم السلام در رواياتى كه از تيرگى‏ ها و تاريكى‏ هاى دوران غيبت سخن به ميان آورده و عصر درخشان ظهور را در آن‏ها ترسيم نموده ‏اند، مردمان عصر ظهورِ نور را افرادى رستگار و سعادتمند معرّفى كرده و آنان را انسان‏هايى رهايى يافته از هلاكت، توصيف نموده ‏اند و فرموده ‏اند : خوشا به حال كسى كه آن زمان را ببيند .

    امام صادق عليه السلام دربارۀ حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه مى‏ فرمايند :

 هو المفرّج للكرب عن شيعته بعد ضنك شديد وبلاء طويل وجور ، فطوبى لمن أدرك ذلك الزمان .(153)

 او گشايش‏ دهندۀ هر سختى از شيعه خود مى ‏باشد (و اين) بعد از سختى شديد و بلاى طولانى و ستم است . پس خوشا به حال كسى كه آن زمان را درك نمايد .

    آرى ؛ خوشا به حال كسى كه آن زمان را ببيند .

    روزگار تكامل جهانى كه هدف از آفرينش جهان فرا رسيدن آن عصر نورانى مى ‏باشد، عصرى است كه مردم خداوند را به شايستگى عبادت مى‏ كنند . آنان بر اثر شكست نفس ، نابودى شيطان و تكامل عقل خداوند را بندگى مى‏ نمايند و به مقام نورانى خاندان وحى عليهم السلام معرفت پيدا مى‏ كنند .

    خداوند مى‏ فرمايد :

 «وَما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلّا لِيَعْبُدُونِ»(154) .

 من جنّ و انس را نيافريدم مگر براى اين كه عبادت كنند.

    در روايات عبادت و بندگى را به معرفت و آشنايى تفسير فرموده ‏اند.

    بنابراين با فرا رسيدن آن روزگارِ سرشار از علم و معرفت، پس از گذشت قرنهاى طولانى ، هدف خلقت و راز آفرينش تازه عملى مى‏ شود .

    در آن عصرِ بى‏ نظير ، همۀ انسانهاى جهان در راه تكامل قرار گرفته و بر اثر لمس دستان شفابخش منجى عالم بشريّت، همۀ بندگان الهى به تكامل عقلى رسيده و از وسوسه‏ هاى نفسانى و افكار شيطانى رهايى يافته و در نتيجه به مقام معرفت نايل مى‏ شوند.

---

153) كمال الدين :647 .

154) سورۀ الذاريات ، آيۀ 56 .