وبسايت «مهدويت» به نقل از کتاب «دولت کريمه امام زمان عجل الله فرجه» مي نويسد:

 

اسير غفلت

  جذب شدن به علوم طبيعى و غوطه ‏ور شدن در مسايل مادّى ، انسان را از درك امور معنوى ، امدادهاى غيبى و توجّه به حقايق ارزنده عالم غيب باز مى‏ دارد . به اين جهت كسانى كه جذب امور طبيعى شده و در دام امور مادّى گرفتار گشته ‏اند ، از فكر و انديشه دربارهٔ امور معنوى غفلت مى ‏ورزند .

  بسيارى از افراد نيز بر اثر همنشينى با افرادى كه پايبند جهان مادّى گشته ‏اند ، از آنان رنگ گرفته و تحت تأثير افكار و عقايد اشتباه آنان قرار گرفته ‏اند و بر اثر دور بودن از حقايق عالم هستى ، از امورِ معنوى و امدادهاى غيبىِ شگفت‏ انگيز خاندان وحى عليهم السلام آگاهى ندارند .

  براى روشن شدن اين حقايق و پيدا نمودن ايمان و اعتقاد به امور معنوى و امدادهاى جهان ناشناخته غيب ، بايد از شيفته‏ بودن به عالم مادّه دست برداشت ؛ زيرا كسى كه عينك ماديّت را بر ديدگان خود نهاده ، چگونه مى ‏تواند جهان شگفت‏ انگيز فراتر از مادّه را بنگرد ؟ آيا كسى كه با عينك رنگى به اطراف خود مى ‏نگرد ، مى ‏تواند آن‏ها را با رنگ واقعى خود ببيند ؟

  آيا كسى كه ماديّت را همچون ديوارى بر دور خود كشيده است ، مى‏ تواند جهانِ خارج از حصارِ خود را مشاهده كند ؟ آيا كسى كه در مكانى سربسته خود را زندانى نموده ، مى ‏تواند نظاره‏ گر شادمانى‏ ها و شادابى ‏هاى خارج از آن محيط باشد ؟

  مردمى كه در عصر غيبت زاده شده و در آن به سر برده و با تيرگى‏ها و تاريكى‏ هاى آن ساخته ‏اند ، همچون كسانى مى‏ باشند كه در مكانى زندانى شده و هيچ راهى براى فرار از زندان پيدا نكرده ‏اند ؛ بلكه حال مردم عصر غيبت كه با ظلمت آن ساخته‏ اند ، از افرادى كه در زندان هستند بسيار بدتر است .

  زيرا زندانيان مى‏ دانند كه در زندان هستند و همواره در آرزوى نجات از آن به سر مى‏ برند و در فكر يافتن راه رهايى از بند اسارت مى ‏باشند . امّا متأسّفانه مردمان عصر غيبت ، چون در زمان غيبت زاده شده و بزرگ شده ‏اند ، از ماوراء زمان غيبت آگاهى ندارند . چون نه آنان خود طعم عصر ظهور را چشيده ‏اند و نه كسى آنان را از آن دوران پرشكوه و پر حلاوت آگاه ساخته است .

  به اين جهت به سختى‏ ها و تاريكى ‏هاى زندان غيبت ساخته و در انديشه نجات و رهايى از شكنجه‏ هاى دوران وحشت‏زاى غيبت نبوده و نيستند .

  بديهى است ما و همه زندانيان زندان غيبت با غفلتِ خويش از روزگار درخشان عصر ظهور ، زمان اسارت خود را در زندان غيبت تمديد مى ‏كنيم .

  پس زندان غيبتى كه در آن گرفتاريم همان غفلت ما است كه از آن دست برنداشته ‏ايم .

  گرفتار شدنِ جامعه در بند اسارت غيبت و غفلت به خاطر فراموش كردن عموم افراد جامعه از بُعد معنوى خود مى‏ باشد .

 

منبع: وبسایت مهدویت

از کتاب دولت کریمه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف : 167

------------------------------------------

اين مطلب در شروع بخش ششم کتاب «دولت کريمهٔ امام زمان ارواحنا فداه»

(تکامل معنوي) آمده است.

 

براي دانلود و مطالعهٔ  کتاب «دولت کريمهٔ امام زمان عجّل الله

تعالي فرجه الشريف»در بخش کتابخانهٔ پايگاه علمي المنجي، اينجا کليک کنيد.