«جملۀ من کنت مولاه»

و حضرت فاطمۀ زهرا علیهاالسلام

* اگر مقصود رسول خدا صلّی الله علیه وآله از جمله ای که در خطبۀ غدیر فرمودند: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» محبّت و دوستی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام بوده است ـ همانطور که علمای اهل تسنّن می گویند ـ و مقصودشان اولی به نفس بودن و خلافت آن حضرت نبوده است، پس چرا هیچ نامی از حضرت فاطمۀ زهرا علیهاالسلام نبردند و وجوب محبّت و دوستی آن حضرت را به اسم صریحاً یا به صورت جمع مثل «اصحاب کساء» بیان نفرمودند. چرا از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نام بردند و محبّت و دوستی آن بزرگوار را به عنوان «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» بیان نمودند، امّا اسم حضرت فاطمۀ زهرا علیهاالسلام را که بارها رسول خدا صلّی الله علیه وآله دست آن حضرت را می بوسیدند، نبردند.

پس معنای کلام حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه وآله که فرمودند: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» خلافت و امامت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام بوده است و چون حضرت فاطمۀ زهرا علیهاالسلام، با داشتن مقام عظیم ولایت خلیفه نبودند اسمی از آن حضرت نبردند و سایر ائمّۀ اطهار علیهم السلام را جداگانه نام بردند. بنابراین فرمایش رسول خدا صلّی الله علیه وآله «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» ناظر به خلافت آن حضرت است و اگر مقصود فقط دوستی و محبّت آن حضرت بود باید از حضرت فاطمۀ زهرا علیهاالسلام را نیز صریحاً و یا تلویحاً نام می بردند. این خود دلیل بر این است که مقصود رسول خدا صلّی الله علیه وآله از «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» خلافت و امامت آن حضرت بوده است نه فقط دوستی و محبّت آن بزرگوار.