استدلال پیروان سقیفه

به آیۀ «وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ»

بعضی از اهل تسنّن برای صحّت ادّعای خود به آیهٔ شریفۀ «وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ ...»(۱) استدلال می کنند. استدلال آنها به این آیهٔ شریفه دلیل بر صحّت آنچه آنها می گویند نیست، بلکه دلالت می کند سقیفه هیچگونه پشتوانه ای از طریق این آیهٔ شریفه ندارد و این آیهٔ شریفه به خوبی دلالت می کند بر اینکه تشکیل سقیفه بر مبنای این آیهٔ شریفه نیست.

دقّت در این آیهٔ شریفه آنچه را که گفتیم به خوبی ثابت می کند و واضح می کند استدلال اهل تسنّن برای اثبات خلافت ابوبکر به این آیهٔ شریفه باطل بوده و آنها قرن های متمادی گرفتار اشتباه اعتقادی بوده و به جای اینکه قدم در راه بگذارند، گام در بیراهه گذارده اند و نسل های آنها در طول قرن ھا اشتباه کرده اند و باطل را جایگزین حق کرده اند.

این آیهٔ شریفه خطاب به پیغمبر اکرم صلّی الله علیه وآله است و اگر در مورد تعیین جانشین و خلیفه صادر شده بود حتماً حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه وآله با مسلمانان مشورت می کردند تا جانشین آن حضرت معلوم شود؛ و چون چنین مشورتی از آن حضرت انجام نگرفته است، دلیل بر این است که مقصود خدا از آیهٔ شریفۀ «وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ» در مورد تعیین جانشین نیست. بنابراین وقتی که این آیهٔ شریفه دربارهٔ تعیین جانشین نباشد، چگونه اهل تسنّن به این آیه دربارهٔ صحّت شوری استدلال می کنند؟

در سقیفه هم هیچکس به این آیهٔ شریفه استدلال نکرد. اگر این آیه دربارهٔ صحّت شوری است معلوم می شود هیچکدام از آنان اطّلاعی از این آیه نداشتند تا به آن استدلال کنند!

بنابراین تعیین جانشین و خلیفه پس از رسول خدا صلّی الله علیه وآله به وسیلهٔ مشورت با مردم صحیح نیست و همانگونه که شیعیان معتقد هستند خداوند باید خلیفه و جانشین پیامبرش را تعیین کند.

---

(۱) سورۀ آل عمران، آیۀ ۱۵۹.