(6)

سوره «عاديات»

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

 وَالْعادِياتِ ضَبْحاً (1) فَالْمُورِياتِ قَدْحاً (2) فَالْمُغيراتِ صُبْحاً (3) فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً (4) فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً (5) إِنَّ الْإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ (6) وَإِنَّهُ عَلى ذلِكَ لَشَهيدٌ (7) وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَديدٌ (8)  أَفَلا يَعْلَمُ إِذا بُعْثِرَ ما فِى الْقُبُورِ  (9)  وَحُصِّلَ ما فِى الصُّدُورِ (10) إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبيرٌ (11)

 

به نام خداوند بخشنده مهربان

سوگند به اسبان تيزتك كه در دويدن به نفس نفس افتند × و سم‏ هاى آنها در برخورد با سنگها اخگر افروزد × و صبحگاهان به‏ ‏دشمن يورش برند × پس گرد و غبار بر هوا رود × و خود را در جمع سپاه افكنند × بدون ترديد انسان نسبت به پروردگارش ناسپاس است × و بى‏ گمان او خودش بر اين گواهى دهد × و سخت شيفته و دلباخته مال‏ ‏دنيا است × آيا نمى ‏داند هنگامى كه آنچه در ميان گورها است بيرون ريخته شود × و آنچه در سينه‏ ها  است  برآيد  ×  همانا  پروردگارشان  به  حال   آنان  در  آن  روز  آگاه  است ×