(5)

دعاى مهمّى

براى عافيت و عاقبت بخير شدن

احمد بن موسى بن سعيد گويد: با حضرت امام رضا عليه السلام در طواف بودم، چون برابر ركن يمانى قرار گرفتيم، امام ‏عليه السلام دست‏هاى مبارك خود را بالا برد و عرض كرد:

   يا اَللَّهُ يا وَلِيَّ الْعافِيَةِ، وَيا خالِقَ الْعافِيَةِ، وَيا رازِقَ الْعافِيَةِ، وَالْمُنْعِمُ ‏بِالْعافِيَةِ، وَالْمُتَفَضِّلُ بِالْعافِيَةِ عَلَيَّ وَعَلى جَميعِ خَلْقِكَ. يا رَحْمنَ الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ وَرَحيمَهُما، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ، وَارْزُقْنَا الْعافِيَةَ، وَدَوامَ الْعافِيَةِ، وَتَمامَ الْعافِيَةِ، وَشُكْرَ الْعافِيَةِ فِي ‏الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ، يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.(5)

اى خدا؛ اى عهده ‏دار عافيت؛ و اى آفريننده عافيت؛ و اى روزى ‏دهنده عافيت؛ و نعمت‏ دهنده با عافيت، و لطف‏ كننده با عافيت بر من و بر تمام آفريدگانت، اى مهربان و رحم‏ كننده در دنيا و آخرت؛ (به رحمت عامّ و خاصّ خود)، بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و روزى ما گردان عافيت را، و دوام عافيت را، و همه عافيت را، و شكر عافيت را در دنيا و آخرت، اى مهربانترين مهربانان.

---

5) عيون اخبار الرضا عليه السلام: 15/2، الإقبال: 465، وسائل الشيعة: 417/9، بحار الأنوار: 137/98. در «الإقبال» فرموده ‏است: اين دعا بعد از دو ركعت نماز در شب نوزدهم ماه مبارك رمضان خوانده شود، بنابراين مربوط به طواف نيست.