717 /45 ) معاوية بن عمّار گويد:

امام صادق عليه السلام در مورد تفسير آيه شريفه كه‏ مى ‏فرمايد: «وَللَّهِِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى فَادْعُوهُ بِها»(87)؛ «و براى خداوند نامهاى نيك‏است، خدا را به آن نامها بخوانيد»، فرمود:

نحن واللَّه! الأسماء الحسنى الّتي لايقبل اللَّه من العباد عملاً  إلّا بمعرفتنا.

سوگند به خدا! ما همان اسماى حسناى(88) خدا هستيم اسمايى كه خداوند عملى را از بندگان جز به شناخت ما نمى ‏پذيرد.(89)

-------------------------------------------

87) سوره أعراف ‏آيه 180.

88) علّامه فيض كاشانى در كتاب «وافى» مى‏ نويسد: همان گونه كه نام، دليل و گواه بر فرد ناميده‏ شده است و علامت ونشانه‏ اى براى شناخت اوست، همچنين ائمه‏ عليهم السلام دليل و راهنما به سوى خدا هستند، مردم را به سوى خداوند سبحان‏ راهنما بوده و آنان، نشانه صفات نيكو و افعال و آثار خداوند هستند.

89) الكافى: 143/1 ح4، الوافى: 491/1 ح1، تفسير برهان: 52/2 ح2، تأويل الآيات: 189/1 ح36.

   در ذيل حديث آمده است: از پيشوايان معصوم (صلوات اللَّه عليهم) نقل شده: هيچ كس خداوند را با نام يكى از اين‏ بزرگواران دعا نمى ‏كند، جز آن كه خداوند دعايش را مستجاب مى‏ نمايد.