(4)

همنشينى با شكّاكان

   بسيارى از افراد، بر اثر رفاقت و گفتگو با افراد گمراه و تشكيك آنان، مسائل واضح بر ايشان بصورت مشكلى بزرگ جلوه‏ گر مى‏ شود.

   اين روايت منسوب به امام صادق‏ عليه السلام  است كه فرموده ‏اند:

لاتُجالِسْ مَنْ يَشْكُلُ عَلَيْهِ الْواضِحِ.(24)

با كسى كه امر واضح بر او مشكل است، مجالست مكن.

   اين گونه افراد بر اثر اندك بودن اطلاعاتى كه از دين دارند، وسوسه‏ هاى ‏شيطان در آنان رسوخ مى‏ نمايد و آنها را به همنشينان خود القاء مى‏ كنند.دوستان آنان نيز بر اثر ضعف پايه هاى اعتقادى، اين گونه شبهات را پذيرا مى‏ شوند و در نتيجه افراد پاك ولى ساده ‏لوح، بر اثر رفاقت با افراد شكّاك، همرنگ آنان مى ‏شوند. حضرت امام صادق ‏عليه السلام فرمودند:

مَنْ جالَسَ اَهْلَ الرَّيْبِ فَهُوَ مُريبٌ.(25)

كسى كه با اهل شكّ مجالست كند، او نيز گرفتار شكّ مى ‏شود.

گويند ز مرگ سخت‏ تر چيزى نيست

باور منما كه هست، گويم به تو چيست

با مردم بد سرشت محشور شدن

سخت است ز صد هزار مردن و زيست

---

24) بحار الأنوار: 307/70.

25) بحار الأنوار: 197/74.