اتلاف وقت يا خودكشى تدريجى!

   بنابر آنچه گفتيم، نكته بسيار مهمّى كه بايد به آن توجّه داشته باشيم، مسئله ‏عمر و ارزش آنست. وقت ‏گذرانى و تأخير انداختن برنامه ‏هاى ضرورى وامروز و فردا كردن، باعث محروميّتهاى فراوان براى انسانها است.

   بايد بدانيم آينده ما ثمره امروز و ديروز ما است. آينده ما شاخه و برگ‏ گذشته و امروز ما است. و گذشته و حال ما، ريشه درخت زندگى آينده ما راتشكيل مى‏ دهد.

مكن در كارها زنهار تأخير          كه در تأخير آفتهاست جانسوز

بفردا افكنى امروز كارت              زكُنديهاى طبع حيلت آموز

قياس امروز گير از كار فردا        كه هست امروز تو فرداى ديروز

   با اتلاف عمر نه تنها از گذشته خود بهره ‏اى نمى ‏بريد؛ بلكه آينده خود را نيز بى‏ ثمر مى‏ سازيد و در واقع، اتلاف وقت را بايد خودكشى تدريجى بدانيم.