تفكّر، بر ايمان و يقين شما مى افزايد
تفكّر در مخلوقات جهان و نظام آفرينش، ايمان و يقين را در دل انسان تقويت مى كند و اعتقاد به وجود خداوند بزرگ و ساير عقايد مذهبى را بيشترو محكمتر مى نمايد. آفرينش ميلياردها ميليارد ستاره در كهكشانها، - علاوه برستارگانى كه در سحابي ها وجود دارند و امكان شمارش آنها نيست - با نظم شگفت انگيزى كه از آن برخوردارند، دليلى بزرگ بر وجود خالق وآفريدگارى بزرگ، مدبّر و مقتدر است.
فكر انسانها عاجز از درك عظمت جهان هستى است و انديشمندان جهان، آنگاه كه به تفكّر درباره جهانِ خلقت مى پردازند، با جهانى باعظمت واسرارآميز روبرو شده و خود را عاجز از درك حقيقت آن مى بينند؛ ولى نشانه ها و آياتى را در آن مشاهده مى كنند كه احيا كننده قلبها و روشنى بخش دلهاى خردمندان است. آرى بر اثر تفكّر در پيرامون عظمت جهانِ خلقت، يقين و ايمان به وجود خالق مقتدر و مهربان، افزايش مى يابد.
چشم دوختن به عالم ملكوت، از صفات و ويژگيهاى اولياء خدا است. آنان با فكر و انديشه، به كشف اسرار جهان هستى مى پردازند. آنها نه تنها ديده دل را بسوى عالم ملكوت مى دوزند؛ بلكه ياران و نزديكان خود را نيز به آن سفارش مى نمايند.
در وصيّتهاى حضرت لقمان به فرزندش آمده است:
اَطِلِ التَّفَكُّرَ في مَلَكُوتِ السَّمواتِ وَالْاَرْضِ وَالْجِبالِ وَما خَلَقَ اللَّهُ، فَكَفى بِهذا واعِظاً لِقَلْبِكَ.(9)
فكر خود را در ملكوت آسمانها و زمين و كوه ها و آنچه را كه خداوند خلق كرده است، طولانى كن؛ كه اين گونه انديشه، قلب تو را از جهت وعظ و نصيحت گوئى كفايت مى كند.
تفكّر طولانى درباره ملكوت كه لقمان آن را به فرزندش سفارش كرده است، اثراتى را در بردارد كه اگر انسان به انجام آن توفيق يابد، در آينده او تحوّلى عظيم به وجود مى آورد؛ زيرا بر اثر فكر درباره ملكوت آسمانها وزمين و ساير مخلوقات خداوند، اعتقاد و بينشى ايجاد می شود كه روشنگر سرانجام كار است.
قرآن مجيد مى فرمايد:
(اِنَّ في خَلْقِ السَّمواتِ وَالْاَرْضِ وَاخْتِلافِ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ لَآياتٍ لِاُولِى الْاَلْبابِ × اَلَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَقُعُوداً وَعَلى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ في خَلْقِ السَّمواتِ وَالْاَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ).(10)
بدرستى كه در آفرينش آسمانها و زمين و اختلاف شب و روز هر آينه نشانه هايى است براى صاحبان عقل. آنان كه خدا را ياد مى كنند در حال ايستاده و نشسته و بر پهلوهايشان (در هر حالى در ياد خدا هستند) و مى انديشند درآفرينش آسمانها و زمين (و مى گويند:) پروردگار ما، اين را باطل نيافريدى، منزّهى تو، پس ما را از عذاب جهنّم نگه دار.
فكر و انديشه آنان در پيرامون خلقت آسمانها و زمين، به جنبه ملكى آن اختصاص ندارد؛ بلكه جنبه ملكوتى را نيز شامل مى شود. آنان با انديشيدن درخلقت مادّى و ملكوتى جهان، بر ايمان و يقين خود مى افزايند.
9) بحار الأنوار: 431/13.
10) سوره آل عمران، آيه 190 و 191.
بازديد امروز : 0
بازديد ديروز : 217391
بازديد کل : 123075209
|