(۷)

دعا در هنگام اخذ تربت مقدس و خوردن آن

در کتاب شریف بلد الامین نقل شده اشت:

همراه داشتن تسبیحی از تربت مقدس امام حسین علیه السلام که سی و سه دانه داشته باشد مستحب است و باید طلب شفا نمود به تربتی از حریم قبر مبارکش و حدود آن پنج فرسخ از چهار طرف است یا یک فرسخ و یا بیست و پنج ذراع یا بیست ذراع.
وقتی آن را  گرفتی ببوس و بر دیدگان خود بگذار و بیش از یک نخود نباشد، سپس بگو:

أَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْئَلُكَ بِحَقِّ هَذِهِ الطِّينَةِ، وَبِحَقِّ جَبْرِيلَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ، اَلْمَلِكِ الَّذِي قَبَضَهَا، وَأَسْئَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدِنِ النَّبِيِّ الَّذِي خَزَنَهَا، وَبِحَقّ ‏الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ، اَلْوَصِيِّ الَّذِي حَلَّ فِيهَا، أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَجْعَلَهُ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ، وَأَمَاناً مِنْ كُلِّ خَوْفٍ، وَحِفْظاً مِنْ كُلِّ سُوءٍ.

خداوندا از تو می خواهم به حقّ این خاک پاک و به حق جبرئیل ـ درود خدا بر او باد ـ  فرشته ای که آن را قبض نمود و از تو می خواهم به حقّ حضرت محمّد صلّی الله علیه وآله پیامبری که آن را نگهداری نمود، و به حقّ امام حسین ـ سلام و درود بر او باد ـ  وصیی که در آن جای گرفت که بر محمّد و آل محمّد  علیهم السلام درود فرستی و آن را شفای هر درد و باعث ایمنی از هر ترسی و محفوظ ماندن از هر بدی قرار دهی.

وقتی این دعا را خواندی آن را در چیز تمیزی محکم ببند و بر آن سوره قدر را بخوان، همانا دعایی که برای اخذ آن ذکر شد اجازه گرفتن بر آن و قرائت سوره قدر، ختم آن است .

و وقتی خواستی برای شفا آن را میل کنی بگو:

أَللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ التُّرْبَةِ الْمُبَارَكَةِ الطَّاهِرَةِ، وَرَبَّ النُّورِ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ، وَرَبَّ الْجَسَدِ الَّذِي سَكَنَ فِيهِ، وَرَبَّ الْمَلاَئِكَةِ الْمُوَكَّلِينَ بِهِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْ هَذَا الطِّينَ لِي أَمَاناً مِنْ كُلِّ خَوْفٍ، وَشِفَاءً مِنْ‏ كُلِّ دَاءٍ كَذَا وَكَذَا.

خداوندا، ای پروردگار تربت پاک مبارک، و پروردگار نوری که در آن نازل شده، و پروردگار جسمی که در آن ساکن گشته، و پروردگار فرشتگانی که بر آن موکّل اند، بر حضرت محمّد و خاندان پاک او درود فرست، این تربت را برای من باعث ایمنی از هر ترس و شفای هر درد قرار بده.

سپس بعد از آن یک جرعه آب بنوش و بگو:

بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ، أَللَّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقاً وَاسِعاً، وَعِلْماً نَافِعاً، وَشِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَسُقْمٍ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ. أَللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ التُّرْبَةِ الْمُبَارَكَةِ، وَرَبَّ الْوَصِيِّ الَّذِي وارِثُهُ، صَلّ‏ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْ هَذَا الطِّينَ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ، وَأَمَاناً مِنْ‏ كُلِّ خَوْفٍ، وَعِزّاً مِنْ كُلِّ ذُلٍّ، وَعَافِيَةً مِنْ كُلِّ سُقْمٍ، وَغِنىً مِنْ كُلِّ فَقْرٍ.

به نام خدا،  و به یاری خدا، خداوندا آن را روزی گسترده و علم مفید و سود بخش و شفای هر درد و بیماری قرار بده، که تو بر هر چیز قادر و توانایی خداوندا ای پروردگار این تربت با برکت، و پروردگار وصیی که وارث آن است، بر حضرت محمّد و خاندان پاکش درود فرست، و این تربت را شفای هر درد و باعث ایمنی از هر ترس و عزت و سرافرازی از هر ذلت و عافیت از هر بیماری و بی نیازی از هر فقر و تهیدستی قرار بده.

این فرمایش از امام صادق علیه السلام روایت شده است و کسی که آن را بدون این دعایی که ذکر کردیم تناول نماید نزدیک است که نفعی از آن نبرد. 
 

---

(1) به صورت مرفوع روایت شده است که ختم بر خاک قبر امام حسین علیه السلام این است که بر آن سورۀ قدر خوانده شود. بحارالانوار: 127/101  ح36، وسائل الشیعه: 522/14، كامل الزيارات: 471 ح7.

(2) بلد الأمين: 433، الإستشفاء بالتّربة الشريفة الحسينيّة: 60.