آیا در پذیرش و ایمان آوردن به

خلیفه اجبار و اکراه وجود دارد؟

در غدیر با اینکه معاویه به کمک مغیره رسماً اعلام مخالفت با پیغمبر اکرم صلّی الله علیه وآله نمود، و در کتب اهل سنّت موجود است، ولی هیچگاه پیغمبر اکرم صلّی الله علیه وآله او را اجبار به بیعت نکردند و همۀ کسانی که در روز غدیر با حضرت امیرالمومنین علیه السلام بیعت کردند با اختیار خودشان بیعت نمودند ولی پس از جریان بیعت توسط چند تن در سقیفه، به زور چوب و چماق از مردم بیعت می گرفتند و تأثیر بسیار زیاد طایفۀ بنی اسلم در بیعت گرفتن برای ابوبکر را همۀ علمای اهل تسنّن می دانند و در کتاب های متعدد آن ها نوشته شده است.

در روز غدیر، معاویه به شانۀ مغیره تکیه داد و با پیغمبر اکرم صلّی الله علیه وآله دربارۀ بیعت با امیرالمومنین علی علیه السلام به مخالفت پرداخت و هیچ کس با او زد و خورد نکرد ولی در سقیفه سعد بن عباده که با خلافت ابوبکر مخالفت کرد مورد ضرب و شتم فراوان قرار گرفت و در زیر دست و پای دیگران له شد.

آیا این معنای آیۀ شریفۀ (لا اکراه في الدّین)(1) «در دین هیج اجباری نیست» است؟

________________________________

(1) سورۀ بقره، آیۀ 256 .