سقیفه و منافقان

یکی از مسائل مهمّ در اسلام مسئلۀ نفاق و وجود منافقین در میان مسلمانان بوده است. نه تنها در روایاتی که از پیامبر اسلام صلّی الله علیه وآله نقل شده بارها به این جریان تصریح شده، بلکه در آیات قرآن نیز از وجود منافقین سخن به میان آمده است. بنابراین هم در آیات قرآن و هم در روایات رسول خدا صلّی الله علیه وآله به مسلمانان واقعی هشدار داده شده که فریب منافقان را نخورند و بدانند منافقان به خدا و دین، ایمان نیاورده اند، و تظاهر آنان به اسلام جنبه های غیر واقعی داشته است.

وجود منافقین در میان مسلمانان از صدر اسلام تا زمان شهادت رسول خدا صلّی الله علیه وآله، واقعیّتی است که مورد پذیرش همۀ مسلمانان است و هیچ مسلمانی نمی تواند آن را انکار کند، مگر آنکه قرآن و اصل دین را منکر شود.

با توجّه به آنچه گفتیم ، باید به این نکته توجّه کنیم که منافقانی در زمان رسول خدا صلّی الله علیه وآله تظاهر به اسلام می نمودند و خود را مسلمان می دانستند ولی در واقع کافر بودند، پس از شهادت رسول خدا صلّی الله علیه وآله به چه رنگی درآمدند.

آیا آن ها پس از شهادت رسول خدا صلّی الله علیه وآله باز هم منافق بودند و یا باطن خود را برای مردم آشکار کردند؟

این ها سئوالاتی است که دقّت برای بدست آوردن پاسخ آن ها بسیار حیاتی و هدایت کننده است.

پس از جریان سقیفه این چهره های نفاق چه گروهی بودند آیا طرفدار سقیفه بودند یا مخالف با آن، آیا به فرمایش رسول خدا صلّی الله علیه وآله را که فرمودند: «إنّي تارک فیکم الثقلین کتاب الله وعترتي» عمل نمودند یا به مخالفت با آن پرداختند؟

با مراجعه به صدها آیه و روایت از رسول خدا صلّی الله علیه وآله و دقّت در آن ها، چهرۀ پنهان منافقان آشکار شده و به خوبی واضح می شود که منافقان چه کسانی بودند و چه اندیشه ای را در سر می پروراندند.