تشکیل سقیفه در پنهانی

یا

سقیفه و آرزوهای بر باد رفتۀ انصار

تعدادى از انصار كه خواهان انحصار بوده و در زير پوشش‏ استدلال به نصرت و يارى رسول گرامى‏ صلّی الله علیه وآله انحصارطلبى را برگزيده  بودند، در سقيفه جمع گشتند. و همان گونه كه علماى شيعه‏ و سنّى نوشته ‏اند بدون اطّلاع و آگاهى ساير انصار و تمامى مهاجرين، قريش و بنى‏ هاشم، برنامه‏ اى را آغاز كردند كه نه تنها خود از آن هيچ‏ بهره‏ اى نبردند كه برخى از آنان شرمسار و سرافكنده بالإجبار سقيفه را ترك كرده و با دلى پر از غم و اندوه راهى خانه ‏هاى خويش گشتند.

   آنان گرچه در لحظه ‏هاى اوّل، دنيا را به كام خود مى‏ ديدند و در عالم ‏خيال «سعد بن عباده» را رهبر مسلمين مى ‏پنداشتند؛ ولى چند لحظه ‏بيش نگذشت كه دو تن از انصار خود را به خانۀ ‏رسول خدا صلّی الله علیه وآله رساندند و مخفيانه، بدون خبر و آگاهى مردمان، ابوبكر و عمر را از اجتماع تعداى از انصار در سقيفه مطّلع ساختند. وآن دو كه مى‏ دانستند جمع شدن گروهى از انصار زنگ خطر براى ‏ربودن كرسى خلافت است، بدون هيچ گونه درنگ خود را به سايبانى ‏كه پايه ‏هاى آن چوبين بود! يعنى سقيفه بنى‏ ساعده رساندند.

   آن ها با رها ساختن پيكر پاك رسول خدا صلّی الله علیه وآله و رساندن خود به‏ سقيفه، دعوا و نزاع شدیدی به راه انداختند.

***

آن ها در سقیفه سعد بن عباده را كه خود را لايق خلافت مى ‏دانست و بر كرسى رهبرى سوار مى ‏پنداشت به زيردست و پا  لگدمال افراد كردند!

اكنون سئوالاتى بس مهمّ به نظر مى ‏آيد كه لازم است كاملاً مورد دقّت و توجّه قرار گيرد:

چرا سعد بن عباده و عدّه ‏اى از انصار بدون آگاهى اكثريّت قريب به اتّفاق مسلمانان در سقيفه جمع گشتند؟

چرا ابوبكر، عمر و ابوعبيده مخفيانه و بدون آگاه نمودن افراد ديگر به آن ها پيوستند؟

چرا آنان پيكر پاك رسول خدا صلّی الله علیه وآله را رها ساختند.

* * * *

   عدّه ‏اى سقيفه را مركز بیعت براى تعيين خليفه مى ‏دانند، بنابراين، بايد در جوّ سقيفه بحث و استدلال حاكم باشد تا بتوانند بهترين فرد معرّفى و انتخاب نمايند؛ زيرا كسى كه مى‏ خواهد خلافت و حكومت ‏را به دست گيرد، بايد ثابت کند داراى بهترين صفات رهبرى و برجسته ‏ترين ‏خصلت پيشوايى است و از همگان در اين جهت سبقت دارد.