(6)

دعاى تنزيه خداوند

شيخ صدوق‏ رحمه الله به سند خود از فضل بن شاذان روايت كرده است كه گفت: از حضرت علىّ بن موسى الرضا عليه السلام شنيدم كه در دعايش مى‏ خواند:

سُبْحانَ مَنْ خَلَقَ الْخَلْقَ بِقُدْرَتِهِ، وَأَتْقَنَ ما خَلَقَ بِحِكْمَتِهِ، وَوَضَعَ كُلّ‏شَيْ‏ءٍ مِنْهُ مَوْضِعَهُ بِعِلْمِهِ. سُبْحانَ مَنْ يَعْلَمُ خآئِنَةَ الْأَعْيُنِ وَما تُخْفِي الصُّدُورُ، وَلَيْسَ كَمِثْلِهِ‏ شَيْ‏ءٌ، وَهُوَ السَّميعُ الْبَصيرُ.(6)

پاك و منزّه است  كسى كه آفرينش را به قدرت خويش آفريد، و آنچه آفريد به حكمت خويش متقن و استوار گردانيد، و هر چيزى را به علم و دانش خويش در جاى خودش قرار داد، پاك و منزّه است كسى كه خيانت چشم‏ها و آنچه را  كه سينه ‏ها پنهان مى ‏كنند مى ‏داند، و هيچ  چيز مثل و مانند او نيست، واو شنوا وبينا است.

---

6) عيون اخبار الرضا عليه السلام: 97/1، بحار الأنوار: 179/94.