(۱۹)

دعایی که مولای ما حضرت صاحب الزمان علیه السلام

امر فرمودند به نوشتن آن و شستن و آشامیدنش برای شفا

 

محدث نوری قدّس سرّه گفته است: شیخ بزرگوار مرحوم کفعمی در بلد الامین از امام زمان حضرت مهدی علیه السلام روایت کرده است که فرمودند:

هر کس این دعا را در ظرف جدیدی بنویسد با تربت امام حسین علیه السلام و آن را بشوید و بیاشامد از بیماریش شفا یابد.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ، بِسْمِ اللهِ دَوَاءٌ، والْحَمْدُ للهِ شِفَاءٌ، وَلاَ إِلَهَ‏ إِلاَّ اللهُ كِفَاءٌ، هُوَ الشَّافِي شِفَاءٌ، وَهُوَ الْكَافِي كِفَاءٌ، أَذْهِبِ الْبَأْسَ بِرَبّ ‏النَّاسِ، شِفَاءٌ لاَ يُغَادِرُهُ سُقْمٌ، وَصَلَّى اللهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ النُّجَبَاءِ.

به نام خداوند بخشنده مهربان. «بسم الله» دوا است، «الحمد لله» شفا است، «لا اله الا الله» کفایت است او از جهت شفا شافی یعنی شفا دهنده است، از جهت کفایت کافی یعنی کفایت کننده است، ناراحتی و بدحالی را ببر به پروردگار مردم، شفایی ده که باقی نگذارد هیچ دردی را، و درود خدا بر محمّد و خاندان پاک سرشت ایشان باد.
محدث نوری قدّس سرّه اضافه کرده و فرموده است:

به خط سید زین الدین علی بن حسین حسینی قدّس سرّه دیدم که این دعا را شخصی که مجاور حائر بود از حضرت مهدی علیه السلام در خواب فراگرفت، او مبتلا به دردی بود به امام قائم علیه السلام شکایت کرد، امام علیه السلام دستور دادند که آن را بنویسد و آنگاه بشوید و بیاشامد. آن شخص به دستور امام علیه السلام عمل کرد و در همان ساعت درد او برطرف گردید.(1)

---

(1) جنّة المأوى: 226، دارالسلام: 288/1، الصحيفة المباركة المهديّة: 379.