(۱۴)

نماز روز دوشنبه

و آن چهار رکعت است، در هر رکعت یک مرتبه سورۀ حمد و یک مرتبه آیة الکرسی و صد مرتبه سورۀ کوثر، سپس سلام می‌دهی و خود را به سجده می‌افکنی و در سجده ات می‌گویی:

يَا حَسَنَ التَّقْدِيرِ، يَا لَطِيفَ التَّدْبِيرِ، يَا مَنْ لاَ يَحْتَاجُ إِلَى تَفْسِيرٍ، يَاحَنَّانُ يَا مَنَّانُ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَافْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ فَإِنَّكَ ‏أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الرَّحْمَةِ، وَوَلِيُ الرِّضْوَانِ وَالْمَغْفِرَةِ.(1)

ای نیکو مقدّر کننده، ای چاره‌اندیش دقیق، ای آنکه نیازی به شرح و تفسیر ندارد، ای بسیار مهربان و پر عاطفه، ای بسیار بخشنده و احسان کننده، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و نسبت به من انجام بده آن گونه که تو شایستۀ آن هستی، همانا تو سزاواری که از تو بترسند، و تو سزاواری که رحم کنی و رحمت فرستی، و رضوان و مغفرت به دست تو است.

---

(1) بحارالأنوار: 294/90.